John Grade i jego fascynacje naturą

Johna Grade’a fascynuje Ziemia. W jego sztuce osobista troska o przyrodę przenika się z poczuciem odpowiedzialności za innych ludzi. Śledzi z uwagą katastrofy naturalne: pożary lasów, tajfuny i trzęsienia ziemi, które potrafią w kilka minut zniszczyć to, co kształtowało się miliony lat.

Niektórzy artyści tworzą, by wyrazić siebie. Są też tacy, którzy chcą przekazać światu ważne dla nich przesłanie. Do tych należy John Grade, artysta mieszkający i tworzący w Seattle. Jego sztuka opowiada o potędze natury, czasami o jej trudnych relacjach z człowiekiem. Wraz z zespołem opracowuje skomplikowane konstrukcje, korzystające z sił drzemiących w przyrodzie. Obserwując go przy pracy, trudno rozpoznać, że to artysta. Wygląda raczej jak inżynier na placu budowy.

Maria Grade„Collector”. Ażurowe łuki najpierw przez 16 miesięcy były zanurzone w zbiorniku ostryg w Zatoce Willapa, a potem – ciężkie od wodorostów i różnych żyjątek – pozostawione na pustyni Escalante jako swoisty karmnik dla ptaków.

Jedną z najsłynniejszych realizacji Grade’a jest „Middle Fork”. Praca nad projektem rozpoczęła się od znalezienia w okolicy Seattle dostojnego, blisko 150-letniego drzewa cykuty. Zespół Grade’a najpierw zabezpieczył masywny pień i gałęzie, troskliwie oklejając je folią i specjalnymi bandażami, aby następnie zrobić gipsowe odlewy. Gotowe przetransportowano do studia Johna, gdzie czekały setki tysięcy drobnych bloczków cedrowych z odzysku. Przez blisko rok artysta, jego zespół oraz tysiące wolontariuszy oklejali odlewy deszczułkami. Grade wytrwale rzeźbił każdy element, aby nadać mu pożądany kształt. Stopniowo powstawała ażurowa forma, będącą wierną kopią pnia i gałęzi cykuty. Kiedy „nowe drzewo” było gotowe, usunięto z jego wnętrza gipsowy szkielet. Artysta zdecydował, że po zakończeniu prezentacji na targach sztuki i w muzeach „Middle Fork” będzie przewiezione w miejsce, gdzie rośnie drzewo matka, z którego pobrano formę, i tam pozostawione. Chciał, aby stopniowo obrastało mchem, zespoliło się z miejscem, poddało degradacji – aby wróciło do obiegu natury.

Brian Fitzsimmons„Canopy Tower”. Wiele instalacji powstaje do konkretnego miejsca, krajobrazu, ekosystemu. W przypadku tego dzieła kluczowe są drzewa – konstrukcja jest zamontowana w taki sposób, że może trwać przez dziesięciolecia pomimo ich rozrostu. Jest z nimi zespolona.

Primum non nocere

Poszukiwanie inspiracji wymaga od artysty długich spacerów. Bo zdaniem artysty trzeba wejść w krajobraz, zanurzyć się w nim i zrozumieć jego charakter, aby stworzyć obiekt, który wykorzysta możliwości natury, nie niszcząc tego, co stworzyła.