Słowo „betonoza” robi wielką karierę. To wynik zmęczenia Polaków coraz większym deficytem zieleni w przestrzeni publicznej i na deweloperskich osiedlach. Na szczęście, powoli trend się zmienia. Niektórzy architekci i samorządowcy zwracają się wreszcie ku przyrodzie.
Krytyka betonozy pojawiała się już wcześniej, choćby w przypadku rynku we Włocławku, zamienionego w 2013 r. w rozgrzaną patelnię. Nigdy jednak nie była tak silna jak teraz. Nic dziwnego. Klimat daje się wszystkim we znaki, a betonoza osiągnęła masę krytyczną po dwóch dekadach fundowania Polakom pustynnych placów, bez rosnących tam wcześniej drzew. W zeszłym roku opisał to doskonale Jan Mencwel, który betonozę uczynił tytułem swojej książki.
Odwrót od zieleni dotyczył nie tylko placów czy osiedli, ale i publicznej architektury.
Salon
10/2022
(100193) z dnia 21.03.2022;
Życie w architekturze;
s. 104
Oryginalny tytuł tekstu: "Azymut na zieleń"
