Programowanie piękna
Multimedialna instalacja Michaela Hansmeyera „Digital Grotesque III”
Czy wciąż jesteśmy w stanie tworzyć formy nieznane? Jak daleko poza granice ludzkiego mózgu zaprowadzą nas algorytmy generowane przez sztuczną inteligencję? I jak to objawi się w sztuce? Trop do rozwiązania zagadki odnajdziemy w multimedialnej instalacji Michaela Hansmeyera „Digital Grotesque III”, prezentowanej w ramach tegorocznej edycji BMW Art Club. Przyszłość to sztuka. Widz zanurza się w wirtualną przestrzeń wykreowaną przez algorytmy, a dodatkowo może śledzić proces jej powstawania. Ponadto część instalacji da się dotknąć, jak np. rzeźbę-kolumnę zmaterializowaną w sztucznym piaskowcu za pomocą drukarki 3D.
Pierwsza praca z serii „Digital Grotesque” powstała w 2013 r. Przybrała postać groty. W ten sposób artysta nawiązał do motywu grotto – ulubionego przez włoskich manierystów, którzy tworzyli sztuczne jaskinie, starając się naśladować piękno formacji geologicznych. Algorytmy pisane przez Hansmeyera generują formy zarazem architektoniczne i organiczne, o przekraczającej ludzkie możliwości złożoności struktur. Artysta stara się maszynowo wygenerować piękno. Ale co to jest piękno? Ludzie szukają odpowiedzi na to pytanie od tysięcy lat. Piękno próbowano skodyfikować, sparametryzować, przełożyć na matematyczne formuły. Hansmeyer zaprzągł do pomocy sztuczną inteligencję. Maszyna się uczy – zapisuje w pamięci, które z pokazywanych form najmocniej angażują uwagę, i w następnej odsłonie generuje już przede wszystkim te.
Michael Hansmeyer wyznacza nowe horyzonty sztuki. To podejście bliskie marce BMW – nakierowanej na przyszłość i będącej pionierem nowych technologii. W wydarzeniach artystycznych wspieranych przez markę sztuka swobodnie czerpie z technologii, a zapraszani do BMW Art Club twórcy w radykalny sposób poszerzają granice języka wypowiedzi artystycznej. Dzięki temu powstają wizjonerskie wydarzenia, które oddają ducha marki. Twórczość Hansmeyera pasuje do tego profilu idealnie.
***
Michael Hansmeyer
Architekt i programista z wykształcenia. Obecnie jest związany z CAAD (katedra komputerowego wspomagania projektowania architektonicznego) na ETH (Federalny Instytut Technologii) w Zurychu.
Tworzy algorytmy służące do generowania form. Testuje możliwości inteligentnych technologii i perspektywy, które otwierają one w sztuce i kształtowaniu przestrzeni. Swoją twórczość określa jako „architekturę obliczeniową”, będącą zarazem projektowaniem, sztuką wizualną, kodowaniem, a także studiami nad uczeniem maszynowym. Jego dzieła wystawiano m.in. w Mori Art Museum w Tokio, Centre Pompidou w Paryżu, Museum of Arts and Design w Nowym Jorku, Martin Gropius Bau w Berlinie.