Kolejne ofiary nieludzkiego prawa, które zakazuje przerywania ciąży nawet w przypadkach, gdy płód jest ciężko uszkodzony i nie ma szans na przeżycie, umierają w polskich szpitalach.
Nie musimy popełniać konstytucyjnego samobójstwa. A byłaby nim rezygnacja z praworządności w imię skuteczności.
Mamy nienormalną sytuację, w której Trybunał Konstytucyjny wyszedł z roli kontrolera ustaw i przekształcił się w coś w rodzaju zamrażarki, kolejny instrument służący osiąganiu celów politycznych – mówi prof. Ewa Łętowska.
Jak uporządkować Polskę po PiS? Zwłaszcza jeśli opozycja, wygrawszy wybory, nie będzie miała większości konstytucyjnej, a prezydent Andrzej Duda będzie wetował naprawcze ustawy? Czy jedyne wyjście to naśladować PiS, „przełamując imposybilizm prawny”, czyli łamiąc konstytucję i ustawy?
Wreszcie wiemy, ile dokładnie Trybunał Konstytucyjny płaci za służbowe mieszkanie Julii Przyłębskiej, znajdujące się zaledwie 25 km od jej nowego domu. Kredyt na podwarszawską nieruchomość powinna była ujawnić w oświadczeniu majątkowym za 2020 r. Ale tego nie zrobiła.
Trybunał w obecnej postaci nie tylko kompletnie utracił przymiot niezależności, ale także jest organem próżniaczym, marnującym pieniądze podatników.
Polska w ciągu dwóch miesięcy musi naprawić lub przynajmniej przedstawić wiarygodny plan usunięcia naruszeń unijnego prawa, do których w ocenie Brukseli doszło w wyniku orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego Julii Przyłębskiej.
Każdy obserwator, w tym ja, ma pełne prawo w tej sytuacji uznać, że podejrzenia, że w tym Trybunale „bez żadnego trybu” załatwia się rzeczy „na lewo”, mają podstawy. Przy wymierzaniu sprawiedliwości ma być widać, że dzieje się to bezstronnie i niezawiśle. Ten mail i cała reszta zdarzeń świadczą o tym, że nie widać, aby tak właśnie było – mówi w rozmowie z „Polityką” prof. Ewa Łętowska.
Każdy z dotychczasowych przecieków ze skrzynki Dworczyka – niezależnie od tego, kto za nimi stoi – w porządnej demokracji zmiótłby rząd. Ba, również w Polsce, jaką pamiętamy sprzed kilkunastu lat, zapewne by tak było.
Słysząc „prezes Julię” zapewniającą, że „nie omawia z nikim orzeczeń”, można się tylko zastanowić: po co te słowa?