Tom „Przewrót majowy 1926 roku w oczach Kremla” zawiera teksty 60 dokumentów, z których 59 jest przechowywanych w Rosyjskim Archiwum Państwowym Historii Społeczno-Politycznej (RGASPI), gdzie zgromadzono zbiory byłego archiwum partyjnego. „Jak można wywnioskować z zapisów na kartach wypożyczeń – stwierdzają wydawcy – polscy badacze dotychczas do tych materiałów nie sięgnęli. Znakomita większość publikowanych tu dokumentów wykorzystywana jest zatem po raz pierwszy”.
Otóż nie jest to prawdą. Gdyby bowiem wydawcy spełnili podstawowy warunek pracy historyka, czyli zapoznali się ze stanem badań, ustaliliby, że znakomita większość publikowanych w tym zbiorze dokumentów od dawna jest w obiegu naukowym.
W publikacjach naukowych, które ukazywały się w Polsce już od początku lat 60., autorzy powoływali się na Archiwum Mikrofilmów Zakładu Historii Partii. Znajdowały się tam mikrofilmy dokumentów KPP z przechowywanego w Moskwie Archiwum Kominternu. Władze radzieckie nie chciały ujawniać, że udostępniają polskim partyjnym historykom zbiory Kominternu, i dlatego cytując odwoływano się do Archiwum Mikrofilmów.
Po rozwiązaniu się w styczniu 1990 r. PZPR jej zasoby archiwalne, w tym mikrofilmowe, zostały przekazane do Archiwum Akt Nowych. Gdyby więc Bogdan Musiał udał się do AAN, mógłby bez żadnych trudności ustalić, co z dokumentacji Kominternu jest od lat znane polskim historykom.
Recenzentami wydawniczymi tego zbioru dokumentów byli profesorowie Włodzimierz Suleja i zmarły niedawno Paweł Wieczorkiewicz. To oni powinni, gdyby dochowali koniecznej staranności przy lekturze maszynopisu, poinformować Bogdana Musiała, że znakomita większość przygotowanych przezeń do publikacji dokumentów jest już od prawie pół wieku w obiegu naukowym.