Spiskowcy i opozycjoniści w III Rzeszy z jednej strony byli częścią wojskowej lub państwowej machiny, a z drugiej – zagrożonymi karą śmierci zdrajcami, którzy świadomie łamali przysięgę i działali przeciwko istniejącemu państwu.

Teorie spiskowe po tragicznym zgonie gen. Władysława Sikorskiego 4 lipca 1943 r. wymyślił szef niemieckiej propagandy Joseph Goebbels. To on po katastrofie gibraltarskiej ukuł hasło zamachu bolszewicko-angielskiego.

Chcąc umocnić komunizm, przywódcy bloku wschodniego sami niezamierzenie zadali mu cios w sierpniu 1968 r.

Przyjazd do kraju papieża Jana Pawła II w czerwcu 1983 r., w stanie wojennym, był dla władz „złem koniecznym”. Starały się go opóźnić i zminimalizować jego skutki.

W drodze do Egiptu przyszły cesarz Francuzów podbił dotychczas niezdobytą twierdzę joannitów.

Marsz na Myślenice w czerwcu 1936 r. był jednym z najgłośniejszych antysemickich incydentów w II Rzeczpospolitej.

Nie możemy zapomnieć o maju 1926 r. Brutalny zamach stanu łamał konstytucję i demokrację. Nie przywróciły ich rządy sanacji.

Sławnym pisarzom, którzy po wojnie wracali do kraju, komuniści gotowi byli przychylić nieba, pod warunkiem że przydadzą im splendoru.