Przed ćwierć wiekiem konfrontacja zwolenników i przeciwników reform w Rosji doprowadziła do krwawych starć w Moskwie, które mogły przerodzić się w wojnę domową.

Latem 1934 r. na Okęciu tysiące warszawiaków witały Bolesława i Józefa Adamowiczów, którzy jako pierwsi Polacy przelecieli nad Atlantykiem. Fetowano ich huczniej niż zwycięzców międzynarodowego wyścigu lotniczego Challenge, Żwirkę i Wigurę.

Cywilny program Apollo to jaśniejsza strona historii podboju kosmosu. Do mroczniejszej należą projekty nuklearnych testów na Księżycu, baz wojskowych czy stacji szpiegowskich wyposażonych w działa.

Jakie były postawy szeregowych Polaków w ostatnim okresie niewoli?

W drugiej połowie lat 80. na linii władze PRL–opozycja trwał swoisty pat. Przełamały go dopiero strajki w sierpniu 1988 r.

Defenestracja, jako swoiście czeska wersja protestu politycznego, powszechnie kojarzy się z Pragą i początkiem wojen husyckich, ale 600 lat temu po raz pierwszy skorzystał z niej wrocławski prekariat, przejmując władzę nad miastem.

To był efekt zbiorowego wysiłku milionów Polaków. Ale największe zasługi położyli Józef Piłsudski (1867–1935) i Roman Dmowski (1864–1939), dwaj wielcy antagoniści z pokolenia niepokornych, którzy umieli się porozumieć w najważniejszym dla sprawy momencie.

Chcąc umocnić komunizm, przywódcy bloku wschodniego sami niezamierzenie zadali mu cios w sierpniu 1968 r.

Rozpoczęcie strajku w Stoczni im. Lenina w sierpniu 1980 r. nie było jeszcze historycznym przełomem. Prawdziwa rewolucja zaczęła się w chwili, kiedy Lech Wałęsa ogłosił zakończenie protestu i kazał ludziom wracać do domu.