Przed 90 laty, w październiku 1920 r., doszło do tzw. buntu gen. Żeligowskiego, polegającego na zajęciu Wilna przez oddziały Wojska Polskiego. Wydarzenie to było tematem pracy magisterskiej studenta Bronisława Komorowskiego (nr indeksu 86338), przygotowanej w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i obronionej w 1977 r. Nosiła ona tytuł „»Bunt« gen. Żeligowskiego jako koncepcja rozwiązania problemu wileńskiego”, była oparta m.in. na literaturze emigracyjnej (co wtedy nie było na porządku dziennym), powstała na seminarium doc. dr. hab. Andrzeja Garlickiego i oceniona została jako bardzo dobra.
Promotor (dziś profesor), w którego archiwum domowym przechował się jeden z maszynopisów tej pracy, wspomina, że wkrótce po jej złożeniu student Komorowski poinformował go, iż został zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa, co może zakończyć się nawet rozprawą sądową. W owym czasie studentów skazanych w sprawach politycznych władze uniwersyteckie zwykłe były zawieszać. A Komorowski zaangażował się w działalność opozycyjną w ramach Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO).
W tej sytuacji – aby zdążyć przed ewentualnym zawieszeniem – zdecydowano się na przyspieszenie egzaminu magisterskiego, który odbył się 5 grudnia 1977 r. Komisji przewodniczył ówczesny dyrektor Instytutu Historycznego UW prof. dr hab. Henryk Samsonowicz, recenzentem był doc. dr hab. Jerzy Holzer (dziś profesor). Prof. Garlicki przypomina sobie, że ówczesny rektor uczelni prof. Zygmunt Rybicki miał do niego o to posunięcie pretensje.
Zamieszczony tekst to rozdział czwarty (zatytułowany „»Bunt« gen.