W pamięci zbiorowej cinkciarze stali się taką samą ikoną PRL jak mały fiat czy baba z cielęciną.
Słowo cinkciarz wzięło się od change money? (wymienić pieniądze?) – pytania zadawanego gościom z Zachodu. Kryła się za nim w PRL nielegalna, lecz korzystniejsza od oficjalnej, wymiana dolarów czy marek. Słowo pojawiło się w końcu lat 50. XX w., by po różnych językowych perypetiach (cinksiarz, cynkciarz) na przełomie lat 60. i 70. przybrać do dziś obowiązującą formę, wypierając czarnogiełdziarzy, waluciarzy czy koników.
Pierwowzorów cinkciarzy należałoby szukać w ZSRR, gdzie już w latach 20.
Polityka
28.2014
(2966) z dnia 08.07.2014;
Historia;
s. 46
Oryginalny tytuł tekstu: "Uliczne kasy walutowe"
