W ciekawym artykule Piotra Szlanty „Bolszewicy, politycznie użyteczni” (POLITYKA 33), dotyczącym końcowej fazy wojny polsko-bolszewickiej, w dwóch krótkich zdaniach poświęconych Górnemu Śląskowi autorowi przytrafiły się grubsze błędy. Napisał: „Napięta sytuacja panowała i na Górnym Śląsku. Wojciech Korfanty 17 sierpnia 1920 r. wezwał Ślązaków do walki. Wybuchło, szybko stłumione, pierwsze powstanie śląskie”. Nie było to pierwsze, lecz drugie powstanie śląskie. Nie zostało szybko stłumione, lecz zakończyło się po tygodniu z woli inicjatorów. Wojciech Korfanty, wówczas polski komisarz plebiscytowy, wezwał ludność polską do samoobrony nie 17, lecz 18 sierpnia, czyli już w trakcie powstania. Walkę zbrojną rozpoczął samorzutnie komendant powiatu katowickiego Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska (a więc nawet nie Dowództwo Główne tej organizacji) w odpowiedzi na demonstracje niemieckie w Katowicach, które przerodziły się w krwawe rozruchy. Demonstranci, podekscytowani wiadomościami o rzekomym upadku Warszawy, wystąpili pod hasłem neutralności Niemiec w wojnie polsko-bolszewickiej, rychło