W 1620 r. Stanisław Żółkiewski poległ w walce z Turkami i Tatarami. Po jego śmierci narodziła się legenda „rycerza bez trwogi i skazy”. Sejm przywraca blask jego dokonaniom, ogłaszając rok 2020 rokiem Żółkiewskiego.
Kiedy hetman w wieku około 72 lat wyruszał na ostatnią wyprawę do Mołdawii, nie cieszył się popularnością wśród szlachty. Początki kariery zawdzięczał związkom ojca – też Stanisława – z Janem Zamoyskim, który jako kanclerz i hetman wielki koronny za panowania Stefana Batorego wyrósł na istnego wicekróla Rzeczpospolitej. Dotąd nie wiemy z pewnością, czy byli spokrewnieni, natomiast wiemy, że Żółkiewski stał się czołowym „zamoyszczykiem”. W 1584 r. kanclerz zdusił opozycję Zborowskich, do czego przyczynił się Żółkiewski, aresztując Samuela Zborowskiego, którego głowa spadła na szafocie z wyroku Zamoyskiego.
Polityka
1.2020
(3242) z dnia 29.12.2019;
Historia;
s. 64
Oryginalny tytuł tekstu: "Święty hetman"
