Komunikat Nadzwyczajnej Radzieckiej Komisji Państwowej do Ustalania i Badania Zbrodni Niemiecko-Faszystowskich Agresorów i ich Wspólników (opublikowany w gazecie „Krasnaja Zwiezda” 8 maja 1945 r.).
O potwornych zbrodniach rządu niemieckiego w Oświęcimiu.
Jeszcze przed uwolnieniem przez Czerwoną Armię terytorium polskiego Górnego Śląska do Nadzwyczajnej Komisji Państwowej wpływały liczne informacje o istnieniu dookoła miasta Oświęcimia ogromnego obozu stworzonego przez rząd niemiecki (…). Po uwolnieniu przez wojska radzieckie polskiego Śląska został wykryty ten obóz.
Na polecenie Nadzwyczajnej Komisji Państwowej przez Prokuraturę 1-go Frontu Ukraińskiego, łącznie z przedstawicielami Nadzwyczajnej Komisji Państwowej, towarzyszami Kudriawcewem D.I i Kuźminem S.T. w ciągu miesiąca lutego–marca 1945 r. zostało dokonane szczegółowe badanie zbrodni niemieckich w oświęcimskim obozie. (…)
Zasadnicze obozy Auschwitz i Birkenau zajmowały przestrzeń 467,5 ha i posiadały ponad 620 baraków mieszkalnych i budynków pomocniczych. W obozach Oświęcimia było stale od 180 do 250 tysięcy więźniów [szacunek prawie dwukrotnie zawyżony]. Wszystkie obozy otoczone były głębokimi rowami i gęstą siecią drutów kolczastych, przez które puszczony był prąd wysokiego napięcia.
W 1941 r. [w 1940] w obozie Auschwitz wybudowano pierwsze krematorium z 2-ma piecami, dla spalania trupów pomordowanych ludzi. Przy krematorium była tak zwana „łaźnia specjalnego przeznaczenia”, tj. komora gazowa dla duszenia ludzi. Pierwsze krematorium istniało do połowy 1943 r. Latem 1942 r. Reichsführer SS Himmler dokonał oględzin inspekcyjnych obozu oświęcimskiego i zarządził jego rozszerzenie do rozmiarów gigantycznych i techniczne udoskonalanie.