Pierwsze odnotowane ślady wojny domowej w Polsce znajdziemy u Galla Anonima w opisie sytuacji po śmierci Mieszka II ok. 1038 r.: „Albowiem niewolnicy powstali na panów, wyzwoleńcy przeciw szlachetnie urodzonym, sami się do rządów wynosząc. Nadto jeszcze porzucając wiarę katolicką – czego nie możemy wypowiedzieć bez płaczu i lamentu – podnieśli bunt przeciw biskupom i kapłanom Bożym i niektórych z nich, jakoby w najzaszczytniejszy sposób, mieczem zgładzili, a innych, rzekomo godnych lichszej śmierci, ukamienowali”.