Ostatni prezydent II RP
Ryszard Kaczorowski, ostatni prezydent II RP (1919-2010)
Biografia Ryszarda Kaczorowskiego to materiał dla scenarzystów filmów z dreszczykiem. We wczesnej młodości działał w białostockim oddziale Szarych Szeregów. Po raz pierwszy śmierć zajrzała mu w oczy, gdy w lipcu 1940 r. jako 21-letni młodzieniec został aresztowany przez NKWD za udział w konspiracji. Wówczas białoruski sąd skazał go na karę śmierci. Wtrącono go do celi śmierci, w której spędził 100 dni. W 1941 r. wyrok zamieniono mu na 10 lat łagrów. Trafił na Kołymę do kopalni złota Duskanja.
Wówczas o tym miejscu mówiło się Dolina Śmierci. Przetrwał najcięższe więzienne warunki, pracę od świtu do nocy. I dzienne normy, które nakazywały każdemu osadzonemu wykopanie 4 m sześciennych ziemi, co było trudne ze względu na lód, którym skuta była na głębokości poniżej 30 cm. Tak było przez kilka miesięcy. Z Kołymy udało mu się wydostać na mocy amnestii dla polskich więźniów jeszcze w 1941 r. W 1942 r. dostał się do Armii Polskiej, która formowała się w ZSRR. Jako żołnierz 2. Korpusu przeszedł szlak bojowy (przez ówczesną Persję, do Włoch – walczył m. in. pod Monte Casino – tam otarł się o śmierć po raz kolejny).
II RP na emigracji
Po wojnie był już w Wielkiej Brytanii i postanowił tam się osiedlić. Miał wówczas 26 lat. Wybrał studia ekonomiczne w Szkole Handlu Zagranicznego w Londynie. Po ich ukończeniu przez prawie 40 lat – do 1989 r. utrzymywał się z pracy księgowego w przemyśle brytyjskim (jego żona pracowała jako nauczycielka). Od początku pobytu w Londynie był związany z wieloma organizacjami polonijnymi m. in. Stowarzyszeniem Polskich Kombatantów, Radą Instytutu Akcji Katolickiej, Polskiej Macierzy Szkolnej, Polonia Aid Foundation Trust w Londynie, Rady Koordynacyjnej Polonii Wolnego Świata. W domu rozmawiano tylko po polsku, język znają jego obie córki i wnuki.