Więzienie w Polsce – wedle Associated Press opatrzone kryptonimem Kwarc – było szczególne: położone na odludziu, w środku bazy wojskowej, na dodatek blisko zapomnianego lotniska z długim pasem startowym. Nic dziwnego, że właśnie do Starych Kiejkut trafiło trzech najcenniejszych więźniów CIA: Abu Zubajda, Chalid Szejk Mohammed i Abd al-Rahim al-Nasziri. Wcześniej USA i Polska zawarły w tej sprawie tajną umowę w ramach NATO – Ameryka była w stanie wojny, a Polska odpowiedziała na apel sojuszniczy w myśl art. 5 traktatu waszyngtońskiego.
Urodzony w 1971 r. w Arabii Saudyjskiej Zubajda jako nastolatek przeniósł się do Palestyny i zamieszkał na Zachodnim Brzegu. Amerykanie uważali Zubajdę za trzeciego człowieka w Al-Kaidzie, podejrzewali, że planuje własny zamach.
Według Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża (MKCK), Zubajda doświadczył po kolei wszystkich nowych „technik”. Był podtapiany (83 razy), podwieszany nago za ręce w pozycji stojącej przez kilka dni, rzucany o ścianę, zamykany w ciasnych pudłach z drewna, trzymany tygodniami bez ubrań, pozbawiany snu, oblewany lodowatą wodą z węża, przymusowo golony i głodzony, grożono mu też śmiercią – tę listę podał sam osadzony podczas wizyty MKCK u więźniów wysokiej wartości w 2007 r. Że Saudyjczyk był torturowany, potwierdziło kilku przedstawicieli rządu USA.
Gdzie? Z bazy w Afganistanie Zubajda trafił do więzienia CIA w Tajlandii, a stamtąd, przypuszczalnie 5 grudnia 2002 r., poleciał do Polski. Tego dnia w Szymanach lądował pierwszy i jedyny lot CIA z Bangkoku (z międzylądowaniem w Dubaju) – tak wynika z rejestru lotów Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej (PAŻP), udostępnionego Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, i z raportu specjalnego sprawozdawcy Komisji Praw Człowieka ONZ.