Poza pełnoletnimi Polakami, którzy w pełni korzystają z praw publicznych, do wyborów mogą też iść inni obywatele UE, którzy na stałe mieszkają w Polsce. Ci jednak mogą wybierać tylko radnych gmin i wójtów, burmistrzów lub prezydentów. Ich głos nie jest brany pod uwagę w wyborze radnych powiatowych i sejmików. W przeciwieństwie do wyborów prezydenckich podczas weekendowych wypadów nie możemy głosować poza miejscem zamieszkania na podstawie zaświadczenia. Mieszkańcy tworzą wspólnotę samorządową i nie mamy prawa decydować, kto będzie nimi rządził. Możemy za to dopisać się do rejestru wyborców tam, gdzie mieszkamy, choć nie jesteśmy zameldowani. Termin mija w przedwyborczy piątek.
W lokalu po okazaniu dowodu osobistego lub paszportu, prawa jazdy, a nawet legitymacji studenckiej czy ubezpieczeniowej dostaniemy pakiet kart do głosowania – zazwyczaj cztery. Wyjątkiem są miasta na prawach powiatu (65, przede wszystkim miasta wojewódzkie i te, które straciły ten status po reformie administracyjnej), tam głosujemy na trzech kartach, bo nie ma w nich odrębnych struktur powiatu.
1. Karta do głosowania na wójta/burmistrza/prezydenta. Stawiamy krzyżyk przy jednym nazwisku. Więcej krzyżyków lub brak skreślenia unieważnia głos. Jeśli żaden z kandydatów w pierwszej turze nie zdobędzie więcej niż połowy ważnych głosów, to za dwa tygodnie odbędzie się druga tura (między dwoma kandydatami z największym poparciem).
2. Karta do głosowania na radnych do gmin. W gminach poniżej 20 tys. mieszkańców wybieramy dwóch radnych. Kto zdobędzie najwięcej głosów, wygrywa.
W gminach powyżej 20 tys. mieszkańców wybieramy jednego kandydata z jednej listy. Tym samym oddajemy głos na listę i wskazujemy osobę z pierwszeństwem do uzyskania mandatu. Po przekroczeniu 5-proc.