DEBATA: Czekamy na Państwa wypowiedzi i opine na forum >>
Na transparencie hasło: „Precz z mafią sędziowsko-prokuratorską”. Grupka zajmuje fragment skweru przy ul. Wiejskiej, naprzeciwko gmachu Sejmu. Przechodnie mijają protestujących obojętnie, ot, pieniacze. Jednak powodem, dla którego ludzie wypisują na transparentach nienawiść do wymiaru sprawiedliwości, wcale nie musi być to, że przegrali swoje sprawy przed sądami. Chodzi zwykle o sposób, w jaki wymiar sprawiedliwości ich potraktował: rozciągnięte bez powodu na wiele lat procesy, pomijanie ważnych dowodów, niezrozumiała procedura sądowa, mnożenie świadków bez potrzeby, bezduszność, bezmyślność i arogancja, które poniżają człowieka przed sądem.
Skalę niezadowolenia z sądownictwa obrazują statystyki skarg kierowanych do resortu sprawiedliwości. W 2006 r. wpłynęło ich 65 tys., w 2009 r. 77 tys. (danych za 2010 r. jeszcze nie ma). Ministerstwo nie nadąża z badaniem wszystkich wniosków obywateli. Przyznaje, że w 2009 r. nie dotrzymało ustawowego terminu udzielenia odpowiedzi w 6,4 proc. spraw.
Wśród prawników toczy się debata, jak zmieniać procedurę, aby udrożnić system sądowniczy. Komisja kodyfikacyjna pracuje nad uproszczeniem procedury w postępowaniach cywilnych i karnych. W resorcie sprawiedliwości głowią się nad tym samym. Ale żadna komisja i żaden ministerialny urzędnik nie potrafią zmienić mentalności i przyzwyczajeń. Pomysł ministerstwa, aby wprowadzić okresowe oceny sędziów, natychmiast uznano za zamach na sędziowską niezawisłość. Tymczasem brak ocen powoduje arogancję, lekceważenie obrońców i krzywdę wielu osób, które są klientami i – w końcu – ofiarami wymiaru sprawiedliwości.