A ile, panie, się robi takiego światowego bohatera popkultury? – chciałoby się zapytać w kontekście długo oczekiwanej gry „Wiedźmin 2: Zabójcy królów” (za granicą: „The Witcher 2: The Assassins of Kings”), która – po sukcesie i dobrych recenzjach części pierwszej – ma szanse na sukces jeszcze większy. Liczony w milionach egzemplarzy, a nie tysiącach. Jeśli mierzyć w wartościach rynkowych, być może największy sukces polskiej kultury od lat.
Otóż na takiego bohatera pracuje się 25 lat – od momentu przesłania przez Andrzeja Sapkowskiego, nikomu wówczas nieznanego autora z Łodzi, pierwszego opowiadania fantasy do redakcji magazynu „Fantastyka” w Warszawie, po premierę drugiej części gry wideo – najbardziej masowego medium kultury popularnej – ukazującej się pod szyldem firmy CD Projekt. Ale firmowanej też przez jednego z największych wydawców polskiej prasy, Agory, którego wsparcie podniosło tę premierę do rangi wydarzenia także w mainstreamowych mediach. Ten bardzo długi proces pokazuje, że w kulturze popularnej – wbrew pozorom szybkości i tymczasowości – liczy się długa, konsekwentna praca.
Bohatera masowej wyobraźni tworzy dziś sprzężenie różnych mediów. A o potencjale postaci świadczy paradoksalnie jego żywotność mimo wszystkich błędów, jakie są popełniane po drodze. W tym wypadku pierwsze były oczywiście książki – poprzedzone przez druk opowiadań w prasie. Chwalone i chętnie czytane – ba, wydawane poza Polską, ale długo otaczane kultem w kręgu miłośników gatunku. Potem komiksy – nie do końca udane, choć rozwinięte w całą serię. Nie bez krytyki przyjmowana gra fabularna.