Padły, jak zwykle przy tego rodzaju okazjach, całkiem rozsądnie brzmiące deklaracje o potrzebie zrównoważenia polskiej demokracji, wzmocnienia lewicy, wciągnięcia obywateli do polityki. No oczywiście i z bezrobociem trzeba walczyć, bariery dla przedsiębiorców znosić, o prawa mniejszości dbać, a lekarstwem na problemy Europy jest „więcej Europy”.
Od tego zestawu komunałów do formacji politycznej zdolnej konkurować z SLD – nie mówiąc o PO i PiS – jest bardzo daleko, a nowej inicjatywie nie brakuje problemów.
Po pierwsze, nie bardzo wiadomo, czym Europa Plus chce być. Partią, co wynika z piątkowej deklaracji, ale jaką? Tratwą ratunkową dla Janusza Palikota? Jego obecna partia, Ruch Palikota, nie przetrwała zderzenia z rzeczywistością. W sondażach słabuje, krytykują ją lewicowe elity – jak prof. Magdalena Środa – które wcześniej ją wspierały. Wicemarszałek Sejmu Wanda Nowicka została wyrzucona, trzech posłów sobie poszło – jeden do SLD, dwóch jest niezrzeszonych. Posłowie urządzają dziwaczne happeningi, przebierają się za księży, a naczelnym problemem całego klubu, gdy w Polskę uderza spowolnienie gospodarcze, wydaje się być legalizacja narkotyków. Ruch Palikota, co przyznają nawet jego posłowie, potrzebuje, jak mawiają w reklamie, relaunchu i rebrandingu. Europa Plus dawałaby Palikotowi drugie życie, pytanie, czy uratowanie Palikota to jest właśnie ta wizja, która porwie rzesze Polaków.
Po drugie, problemem Europy Plus jest jej największy atut, Aleksander Kwaśniewski. Teraz, co było pewnym sukcesem, nikt nie sugerował, że eksprezydent był pijany, ale na tym osiągnięcia się kończą. Bo Kwaśniewski nie chce włączyć się na serio w politykę, nie marzy o europarlamencie, chce być trochę w ciąży. Mówił w piątek: „Jest wiele argumentów, które odpychają mnie od wizji kandydowania.