Kraj

Referendum i partyjne bitwy

Prezydent raczej nie zagłosuje

Prezydent państwa zapowiedział, że nie weźmie udziału w ewentualnym referendum dotyczącym odwołania władz miasta, w którym mieszka. I tyle. Tymczasem został okrzyknięty niemalże wrogiem demokracji.

Co najważniejsze, referendum (i to lokalne) to instrument w demokracji (polskiej w każdym razie) szczególny, nie zaś podstawowy – tym są bowiem wybory. Niepójście do urn referendalnych jest zupełnie czym innym niż nieuczestniczenie w wyborach. Politycy zatem i komentatorzy, którzy zarzucają Bronisławowi Komorowskiemu, że daje zły przykład współobywatelom bądź „pokazuje negowanie prawa wyborczego”, są albo ignorantami albo cynikami.

Prezydent uzasadnia swoją referendalną absencję sprzeciwem wobec przemieniania samorządów lokalnych w pole partyjnych bitew. To naturalnie przejaw, by tak rzec, pięknoduchostwa. Wszak nie od dziś obsada stanowisk we władzach lokalnych – i to praktycznie każdego szczebla - jest w Polsce mocno upolityczniona. Zwłaszcza, że w ślad za nią idą możliwości przydzielania kolejnych posad. Nawet ci prezydenci miast, burmistrzowie czy wójtowie, którzy uchodzą za – jak to się mówi – niezależnych muszą się przecież liczyć z partyjnym układem sił w kolegialnych organach samorządowych na swoim terenie, ze wszystkimi takiej zależności konsekwencjami. I choć faktycznie ideałem byłby samorząd lokalny, a nie upolityczniony, to rzeczywistość konserwowana coraz silniej przez tradycję skrzeczy.

Dużo lepszym – bo czysto pragmatycznym, a przez to apolitycznym właśnie – argumentem przeciwko przeprowadzaniu stołecznego referendum jest bezsens wywracania w tym momencie władz miasta. Nie mnie oceniać z Krakowa, czy Hanna Gronkiewicz-Waltz jest dobrym włodarzem Warszawy. Ale jasne jest, że nawet jeśli udałoby się ją odwołać, to oddanie na kilka miesięcy sterów w ręce komisarza miastu by nie pomogło (skądinąd mianowałby go premier, czyli politycznie i tak wszystko by zostało w jednej drużynie). Nieodłącznym efektem takich przetasowań jest jednak zawsze chaos – bądź zastój – decyzyjny. Taka już natura biurokracji.

Dlatego my w Krakowie jakoś nie próbowaliśmy odwoływać co gorszych prezydentów naszego Stołecznego Królewskiego Miasta.

Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Dyrektorka odebrała sobie życie. Jeśli władza nic nie zrobi, te tragedie będą się powtarzać

Dyrektorka prestiżowego częstochowskiego liceum popełniła samobójstwo. Nauczycielka z tej samej szkoły próbowała się zabić rok wcześniej, od miesięcy wybuchały awantury i konflikty. Na oczach uczniów i z ich udziałem. Te wydarzenia są skrajną wersją tego, jak wyglądają relacje w tysiącach polskich szkół.

Joanna Cieśla
07.02.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną