Jest to naturalnie jej poselskie prawo. Nie wiem, czy w tym wypadku dobre, raczej nadużyte, bo zamiar pani poseł całkowicie ignoruje wszystkie argumenty drugiej strony sporu o równość praw kobiet i mężczyzn oraz metody walki ze stereotypami kulturowymi prowadzącym do społecznego wykluczania Innego niż my.
Kempa może być szczerą rycerką w tej kulturowej wojnie wszczętej u nas niedawno przez Kościół. Kościelną twarzą tej wojny jest ks. Dariusz Oko. Pani poseł Kempa chce być, jak się zdaje, jej twarzą w polskiej polityce na prawicy. Ma tu poważnego konkurenta, posła Gowina, lecz kto pierwszy, ten lepszy. Jeśli zespół „stop dżenderowi!” powstanie, a najpewniej powstanie, to Gowin będzie w pozycji petenta w stosunku do jego inicjatorki.
Poseł Kempa wie dobrze, jak nikłe szanse polityczne ma jej Solidarna Polska. Pomysł z zespołem w jej intencji ma zapewne przynieść SP trochę głosów wyborców przerażonych dżenderowym czarnym ludem. Liczyć może też – z mniejszym prawdopodobieństwem porażki – na to, że Kościół antydżenderowy jej pobłogosławi, a może nawet powie z ambony ciepłe słowo o SP.
Ale na więcej niech raczej nie liczy. Mężczyźni chodzący w czymś w rodzaju sukni, nieuprawiający seksu (oficjalnie), niemający własnych rodzin, patrzą na kobiety w polityce (i poza nią) krzywo. Nie przepadają za ich aktywnością publiczną, nawet w słusznej według nich sprawie. W końcu, jak walka z dżender, to totalna, bez wyjątków. Biedna poseł Kempa. Zrobi swoje i będzie musiała odejść tam, gdzie w Polsce jest miejsce Polek katoliczek.