Powiedzenie „Schetyna wejdzie do rządu” było w tej kadencji swego rodzaju żartem, rzucanym przy okazji każdej informacji o zmianie któregoś z ministrów. Nic więc dziwnego, że dowcip powrócił, gdy zmieniał się cały rząd. Zapytany na wszelki wypadek o ministra Schetynę współpracownik Donalda Tuska odpisał jednym słowem – kosmos. Dziesięć dni później Ewa Kopacz przedstawiała Grzegorza Schetynę jako nowego szefa MSZ. Zastąpił Radosława Sikorskiego, który po siedmiu latach resort w warszawskiej alei Szucha wymienił na fotel marszałka Sejmu.
Sensacyjny powrót Schetyny przyćmił inne zmiany. Polityk, którego Tusk tłamsił przez całą kadencję, który miał na koniec wylądować jako kandydat do Senatu, któremu chwilę temu Jacek Protasiewicz wyciął wszystkich ludzi z list wyborczych na Dolnym Śląsku, dostał koło ratunkowe. W rządzie nie będzie osamotniony, ministrem został też jego przyjaciel Andrzej Halicki.
– Grzegorz Schetyna ma doświadczenie rządowe i jest najsprawniejszym politykiem w tym gabinecie. Kilku ministrów będzie ku niemu ciążyło: poza Halickim Włodzimierz Karpiński, Maciej Grabowski, Tomasz Siemoniak, Mateusz Szczurek. Grzegorz szybko urośnie, zwłaszcza jeśli Kopacz nie będzie sobie radziła – przewiduje Janusz Palikot, który pamięta Schetynę z partyjnych gier w poprzedniej kadencji.
Czy Kopacz popełniła błąd, nie dobijając wieloletniego rywala Tuska i swojego – prawdopodobnie – konkurenta? Jak to się stało, że Schetyna dostał pracę, i jaki stał za tym plan?