Jeśli chodzi o przyszłość, niewiele można wykluczyć. Na przykład gdyby fala pożarów, powódź, uderzenie roju meteorytów albo miliony gwałtownie rozmnożonych myszy zniszczyły połowę wyjętych z urn kart do głosowania, wybory trzeba by oczywiście powtórzyć. Albo gdyby się okazało, że duża część kart była wydrukowana znikającym tuszem. Albo gdyby ukradł je Arsen Lupin. Jak byśmy się ze szwagrem napili i upalili, tobyśmy wymyślili jeszcze ze sto takich „niedających się wykluczyć” okoliczności o prawdopodobieństwie 0,000000000000000000001 lub mniejszym, które by usprawiedliwiły pytanie o konieczność powtórzenia wyborów i odpowiedź „nie wykluczam” padającą z ust ministra sprawiedliwości.
Ludzie mniej więcej zdrowi na umyśle nie powinni jednak tracić czasu i zajmować go innym publicznie, rozważając takie scenariusze. Choćby dlatego, że mamy wystarczająco dużo realnych problemów i dużo bardziej prawdopodobnych zagrożeń.
Jeśli nawet komputery kompletnie zawiodą i w sposób nieodwracalny wszystko pomieszają, w najgorszym razie trzeba będzie rozpieczętować worki z poszczególnych komisji i drugi raz wszystko porządnie policzyć. To potrwa ze dwa–trzy dni i będzie trochę kosztowało. Ale tu problem się skończy. Tak wyniki wyborów ustalano na całym Zachodzie przez cały XX wiek i żadnej tragedii nie było. Teraz też jej nie będzie, bo członkowie komisji terytorialnych z całą pewnością w większości nie stracili przecież zdolności dokonywania prostych arytmetycznych czynności – takich jak dodawanie, odejmowanie i dzielenie – zgodnie z Kodeksem Wyborczym.
Dopóki nic się z wypełnionymi kartami do głosowania nie stało i póki nie mamy informacji o masowych fałszerstwach, które mogły istotnie wpłynąć na wynik wyborów, rozważania na temat powtórnego głosowania są nie tylko niemądre, ale też nieodpowiedzialne.