Parowóz Komorowskiego
Prezydent nie chce debatować z kontrkandydatami. I bardzo dobrze
Prezydencki kandydat PiS Andrzej Duda co godzinę wzywa Bronisława Komorowskiego do debaty, mówi, żeby się jej nie bał, że może nawet czytać swoje wypowiedzi z kartki. Okrasza te słowa pyszałkowatą miną.
Prezydent odpowiada zdecydowanie: do żadnej debaty w pierwszej rundzie nie siądzie, tak czynili też jego poprzednicy, nie będzie się wykłócał, a poza tym – przypomina – do debaty wzywa nominat PiS, której lider od lat unika jakiejkolwiek debaty, choćby na posiedzeniach BBN, na które po prostu nie przychodzi. Oczywiście jeśli dojdzie do drugiej tury, Bronisław Komorowski stanie do dyskusji. Odpowiedź jest jasna i trudno jej nie przyjąć.
Po pierwsze, bo takie są jak na razie zastane już obyczaje. Po drugie, bo oczywiste jest, że urzędujący prezydent znalazłby się w takiej debacie na najgorszej pozycji, atakowany przez wszystkich kandydatów i to w stylu całkowitej nieodpowiedzialności i dezynwoltury, co już widać i słychać. Tak na oko to Bronisław Komorowski mógłby sobie poważnie pogadać tylko z Januszem Palikotem i Adamem Jarubasem, reszta albo jest egzotyczna, albo pokazała, że – delikatnie mówiąc – jest nieprzygotowana.
Mam na myśli pana Dudę i panią Ogórek. Nie mogą bowiem mylić konwencje, które zorganizowały dwie wspierające swoich kandydatów partie: PiS i SLD. A zmyliły wielu komentatorów, którzy z zachwytem mówili o kapitalnej, amerykańskiej w stylu konwencji Andrzeja Dudy i o energii oraz wdzięku Magdaleny Ogórek.
Mam zdecydowanie inną opinię. Zdaje się, że bardzo podobną do sądu profesora Marcina Króla. Mianowicie taką, że obydwie te konwencje były okropne, przysypane górą konfetti, puste treściowo. Kandydaci nieszczerzy, wyuczeni gestów, min, pobudzeni jakąś adrenaliną, wyrzucający z siebie przygotowane myśli, rozstrzelone w różne strony, populistyczne i nieodpowiedzialne.