Przy-PISY Redaktora Naczelnego

I teraz zaczyna powoli wracać do rzeczywistości. Przykry powrót zaliczył Mateusz Kijowski i grupa jego współpracowników z KOD. Pojechali do Gdańska na symboliczny pogrzeb „Inki” i „Zagończyka”, bohaterów powojennego podziemia antykomunistycznego, i zostali potraktowani z buta. Poniekąd słusznie, bo działacze KOD, sądząc, że jadą na uroczystości państwowe, znaleźli się w centrum partyjnego zgromadzenia. Przemówienia prezydenta, pani premier, ministra obrony nie pozostawiały wątpliwości, jaki ma być polityczny przekaz tego podniosłego wydarzenia. Otóż III RP tylko „teoretycznie” zerwała z dziedzictwem ubeckich oprawców, odmawiając przez 27 lat oddania hołdu oraz godnego pochówku poległym bohaterom. Dziedzictwo zdrady trwa przez pokolenia – dodawał prezydent. Dopiero PiS przywraca godność polskiemu państwu – to się miało zapamiętać. Oczywiście, pan prezydent, mówiąc, że „dopiero my”, bardzo daleko omijał prawdę. To „za rządów PO” rozpoczęto poszukiwania miejsca pochówku „Inki” i „Zagończyka”; to minister sprawiedliwości niepatriotycznego rządu Tuska, i to już przed kilku laty, rozpoczął procedurę sądowego unieważnienia wyroków śmierci na setki „żołnierzy wyklętych”, w tym dwoje gdańskich bohaterów; to prezydent Komorowski doprowadził do ustanowienia Dnia Żołnierzy Wyklętych; a symboliczny pogrzeb odbył się teraz nie dlatego, że „byli tacy”, którzy przez 27 lat chcieli wymazać z pamięci narodu ofiary powojennego terroru, ale dlatego, że dopiero przed kilkunastoma miesiącami zidentyfikowano szczątki dwojga rozstrzelanych, zaś uroczysty pogrzeb miał się odbyć w 70. rocznicę egzekucji. Tyle kłamstw na pogrzebie i to z ust prezydenta. Smutny dzień. Dla KOD to ważna lekcja, a może nauczka. Mateusz Kijowski deklarował ostatnio, że KOD nie zamierza wchodzić w spór polityczny, że będzie pilnował jedynie przestrzegania demokratycznych reguł i procedur. To zrozumiałe, że liderzy rodzącego się (w organizacyjnych bólach) ruchu społecznego chcą uniknąć ryzyka zbyt wczesnych podziałów. Jednak sprawa Trybunału Konstytucyjnego, jako jedyny dziś wspólny temat KOD, to za mało. Za kilka miesięcy po Trybunale będzie już pewnie pozamiatane i KOD, jeśli ma przetrwać i mieć sens, musi zmienić się w jakiś Komitet Samoobrony Społecznej, nie tylko przed opresją, także przed nadużyciami, kłamstwami, manipulacjami władzy. Mateusz Kijowski mógł się przekonać, że propaganda PiS już postawiła znak równości między KOD i UB, a szlachetna powściągliwość KOD nie została doceniona. Gdybyśmy mieli normalną parlamentarną i partyjną opozycję, KOD mógłby pełnić rolę szerokiej – przepraszam za określenie – platformy obywatelskiej, ale tu niestety jest dramat. PO i Nowoczesna są słabe organizacyjnie, uwikłane w ambicjonalne i personalne spory, wiecznie spóźnione w reakcjach. Nowoczesnej grozi dodatkowo utrata wielomilionowych dotacji, a PO tkwi w głębokiej defensywie w związku z zarzutami wobec warszawskich reprywatyzacji, a za moment w sprawie Amber Gold. To PiS zapełnia całą polityczną agendę, jest jednocześnie partią władzy i „brutalnie atakowaną” opozycją (wobec zdrajców, elit, salonów, Brukseli, kapitału itd.). Jak na stopień codziennej agresji ze strony władzy opozycja partyjna jest bezczynna i niema. Czy w sprawi