Tydzień w polityce

Zastanawiałam się ostatnio, o co Janka Paradowska dziś by mnie zapytała. Zapewne chciałaby wiedzieć, jak moim zdaniem będzie się kształtowało poparcie dla rządu i PiS w ciągu najbliższych miesięcy? Dlaczego, pomimo wielu konfliktów, które prowokuje rządzące ugrupowanie, jego sondaże od wyborów utrzymują się na zbliżonym poziomie? Co będzie dalej? Czy PiS będzie rządził tylko tę kadencję? A może kolejne osiem lat? Powiedziałabym, że zwykle poparcie dla zwycięzców, bez większych zmian, utrzymuje się około dwóch lat. To naturalny kredyt zaufania. Tym razem może być inaczej. Jesień będzie bowiem obfitować w wiele wydarzeń politycznych, które odcisną swoje piętno na poglądach Polaków. Duży i ważny program 500+ został doceniony. Dla wielu rodzin to spory zastrzyk materialny, wyborcy mają więc poczucie, że rząd realizuje obietnice. Ale możliwości budżetu się kurczą, a szanse na spełnienie kolejnych zapowiedzi wyborczych stają pod znakiem zapytania. Kiedy jesienią zacznie się mówić o dziurze budżetowej, nie tylko wśród inwestorów i przedsiębiorców pojawi się obawa o przyszłość kraju. Warto pamiętać, że program 500+ zahamował zaczynający się spadek poparcia dla PiS spowodowany konfliktem z Trybunałem Konstytucyjnym. Po ogłoszeniu 500+ poparcie dla partii rządzącej wzrosło do 38 proc., czyli do poziomu, który PiS udało się osiągnąć w wyborach. Niekorzystne skutki awantury wokół TK zostały zneutralizowane. Jednak na jesieni program zacznie być traktowany jako norma, jako coś, co „nam się należy”. W sierpniu, mimo że wzrosło poparcie dla rządu, oceny negatywne jego działań przeważają (48 proc., TNS Polska). Z tego punktu widzenia wydaje się, że sierpień był najlepszym miesiącem dla rządu. Jesienią PiS planuje rozliczenia z opozycją. Przez ekrany telewizorów będą się przewijały transmisje z różnych komisji śledczych. CBA, ABW i CBŚ w spektakularnym stylu będą wchodziły do biur i mieszkań. Pamiętamy to z czasów poprzednich rządów PiS. Nie budziło to zaufania do władzy, a raczej wywoływało obawy o wykorzystywanie instytucji publicznych do politycznych celów. Ciąg dalszy będzie też miała gra rządu w kotka i myszkę z Komisją Europejską. KE jest już znużona, nie odpuści kolejnego „myku” z opublikowaniem tylko części wyroków Trybunału i udawaniem, że wszystko jest w porządku. Nikt nie lubi być kiwany i ośmieszany przez „częściowo praworządny” rząd. Konflikt z Komisją będzie się nasilał, oddalając od nas dotychczasowych sojuszników w UE, a nowe relacje z Kazachstanem czy Turcją nie zastąpią oparcia, jakie zapewnia silne osadzenie w Unii i dobre stosunki z USA. Trzeba być samobójcą, żeby wchodzić w otwarty spór z KE, tym bardziej w tak proeuropejskim kraju, gdzie integrację popiera 80 proc. społeczeństwa. Unia dla Polaków to nie tylko źródło różnych funduszy, ale też gwarant bezpieczeństwa międzynarodowego. Nowe rozdziały konfliktu z TK i KE nie będą korzystne dla rządu i PiS. Większość Polaków przyznaje rację Trybunałowi, a nie rządowi. Badania pokazują, że jesteśmy społeczeństwem ceniącym praworządność. I choć sami nie zawsze przestrzegamy prawa, oczekujemy tego od polityków. A tu szykuje się jeszcze jeden konflikt z rzecznikiem praw obywatelskich, czyli instytucją stojącą na straży praw i swobód obywateli. Dla wielu młodych oraz działaczy NGO to może być ten jeden krok za daleko. Polacy nie zawsze są gotowi masowo wychodzić na ulice w obronie pryncypiów. Jednak ich przywiązanie do demokracji jest większe, niż nam się wydaje. Potwierdzają to badania opinii publicznej. Często słyszę, że od obrony abstrakcyjnych zasad państwa prawa i demokracji Polacy wolą grilla. Cóż, obojętność narasta, kiedy wkoło nie dzieje się nic złego. Ale po wyborach w 2015 r. nastąpiły wyraźne zmiany w postrzeganiu ustroju demokratycznego (dane CBOS). Przede wszystkim zmalała obojętność wobec tego, jaki mamy ustrój. Jest ona najniższa od 25 lat (spadek w ciągu roku z 40 do 28 proc.). Wzrosło też poparcie dla samej demokracji. W 2016 r. więcej (niż w latach ubiegłych) Polaków wierzy, że demokracja ma przewagę nad innymi formami rządów (69 proc.). Dzieje się tak, pomimo że jakość dzisiejszej demokracji w Polsce jest oceniana gorzej