Jarosław Kaczyński ma dar szczerości, oczywiście dzieli się nią tylko od czasu do czasu. Udzielił ostatnio, równolegle, dwóch wywiadów: dla „Polski The Times” oraz dla „Tygodnika Solidarność”, w których podzielił się z czytelnikami swoimi opiniami.
W pierwszym zapowiedział, że rząd polski („wyobrażam sobie”) „nie poprze Donalda Tuska na drugą kadencję w Radzie Europejskiej”. A dlatego, że „w Polsce toczą się postępowania i w Sejmie, i w prokuraturze, które mogą doprowadzić do tego, że zostaną mu postawione jakieś zarzuty. Czy taka osoba powinna stać na czele Rady Europejskiej? Mam daleko idące wątpliwości” – mówi Jarosław Kaczyński, który jak nikt inny w Polsce może decydować tak o postępowaniach w Sejmie, jak w prokuraturze.
A więc rozpoczyna się jesienna ramówka polityczna, czyli prawdziwe polowanie na Tuska, niszczenie go, wedle spodziewanego scenariusza zemsty politycznej i chyba także osobistej. Jasno, wyraźnie powiedziane i zapowiedziane.
W drugim wywiadzie prezes PiS z rozbrajającą otwartością mówi redakcji pisma związkowego, że Solidarność błądzi, gdy okupuje Ministerstwo Zdrowia w proteście przeciwko sytuacji w służbie zdrowia: „Solidarność źle robi, wyraźnie piłując gałąź, na której siedzi. (…) Krajowy Sekretariat Ochrony Zdrowia stosuje metody, które są właściwe wobec złych, wrogich rządów. (…) Kiedy Solidarność okupowała ministerstwo za czasów PO?”.
Wywód jest okraszony typowym dla Jarosława Kaczyńskiego stwierdzeniem logicznym: „Nie możemy pozwolić, by związkowcy weszli nam na głowę tylko dlatego, że jesteśmy im przychylni”. Znowu, bez owijania w bawełnę, co zresztą dla działaczy Solidarności powinno być poważnym ostrzeżeniem, a zarazem życzliwą radą, by miarkowali swoje pretensje i akcje.