I słusznie, bo uważam, że optymistycznych wiadomości nigdy za wiele, a takie wiadomości mogą pisać tylko najlepsi dziennikarze. Do artykułów gorszych dziennikarzy zawsze przedostanie się jakiś cień pesymizmu, przez co nigdy nie zabrzmią one tak optymistycznie, jak by zabrzmiały, gdyby były pisane przez najlepszych dziennikarzy.
Na szczęście mimo wielkiej mobilizacji różnego rodzaju pesymistów optymistycznych treści i teraz nie brakuje. W dobry nastrój wprawiła mnie np. informacja o planowanej repolonizacji teatrów (co ma im uniemożliwić kalanie polskości, Kościoła, Jezusa i historii), a także wiadomość, że były polityk PO Sławomir Nowak został Ukraińcem. Z tym że drugą informację uważam za bardziej optymistyczną, bo do repolonizacji teatrów na razie nie doszło, a ukrainizacja Nowaka jest faktem. W dodatku optymizm Ukraińców wobec Nowaka osiągnął takie rozmiary, że jeden z ukraińskich portali napisał, iż w porównaniu z miejscowymi politykami Nowak to „niemal anioł”.
Samopoczucie czytelnika poprawiają również teksty poświęcone działalności Antoniego Macierewicza. Osobiście ucieszyłem się, gdy przeczytałem, że na skutek ujawnienia przez niego faktu sprzedaży Rosji przez Egipt dwóch mistrali za jednego dolara wystraszony Egipt nie tylko mistrali Rosji nie sprzedał, ale nawet okazało się, że nie miał takiego zamiaru. Informacja ta ukazuje Macierewicza jako osobę nastawioną do siebie optymistycznie, chętnie wygłaszającą opinie, z których można się zdrowo uśmiać, i niepotwierdzającą pesymistycznej opinii, że minister obrony dużego europejskiego kraju musi być człowiekiem poważnym.
Nie do końca optymistyczny wydźwięk miał jedynie tekst niechętnej Macierewiczowi „Gazety Wyborczej”, w którym przeprasza ona Antoniego Macierewicza za to, że we wcześniejszym tekście poinformowała, iż „wsadził do państwowych spółek swojego bratanka, kolegów z komisji ds.