„Niechaj będzie szczęśliwy ten nowy rok”, ale zaraz: „chociaż”, „pomimo że”... Dowód to, że znowu zostajemy w tyle. Na świecie odnosi właśnie triumfy „psychologia optymistyczna”. Wysłuchałem niedawno wywiadu z jednym z jej twórców. Twierdzi on, iż zasadniczą rzeczą jest pozytywne myślenie. Na przykład: wstaję rano i zamiast męczyć się wizją nudy w pracy, brzydkiej pogody, oglądania znowu fałszywie uśmiechniętej gęby przełożonego, myślę o tym, ile pięknych chwil może mnie spotkać, jeśli nie dzisiaj, to jutro, bo wszystko przecież summa summarum zmierza do lepszego. Uczy o tym zresztą historia. Nawet w Polsce. I tak na przykład 300 lat temu, 1 lutego 1717 r., odbył się u nas Sejm Niemy. Rzecz na tym polegała, że posłów po prostu nie dopuszczono do głosu, a co miano zatwierdzić, uchwalono, nie oglądając się na nich, po czym popędzono ich do domów. Dzisiaj, w Rzeczpospolitej, nie tylko nikt się nie dał z Wiejskiej wyprosić, ale posłanka Mucha mogła nawet pośpiewać. Czyż naprawdę nie jest to dobra zmiana? Tegoż roku 1717 „ludzie na Międzybrodziu wielką dolegliwość mieli od zwierza różnego na polach, których musieli w nocy wartować, to jest od nieźwiedzi i świni dzikich, które szkoda czyniły zbożom, także wilcy pasterzów zajadali”. Czy w czasach ministra Szyszki jest to do pomyślenia? Wyrżnie on nad Wisłą wszelkie niedźwiedzie, wilki, żubry, całą zgoła zwierzynę płową, a nachalne ptactwo przy okazji. Pasterze będą mogli bezpiecznie podróżować do Betlejem i z powrotem, unikając tylko złych Arabów. Czy i to nie jest dobrą zmianą? I w polityce zagranicznej idzie szczęśliwie naprzód. 350 lat temu podpisaliśmy w Moskwie traktat o współdziałaniu Rosji i Rzeczpospolitej przeciwko Turcji. Układ był jednocześnie punktem wyjścia do nowych rokowań dotyczących współdziałania militarnego. Dzisiaj Erdoğan nam nie zagraża, a ze złymi Ruskimi zgoła nie gadamy. Zwłaszcza w sprawach wojskowych. Dobra zmiana. Zresztą w kwestiach militarnych widać postęp jak na dłoni. Minęło 250 lat, od kiedy Karol Stanisław Radziwiłł, zwany Panie Kochanku, założył w Nieświeży Korpus Kadetów dla wojsk lądowych i Korpus Kadetów Majtków kształcących marynarzy. Współcześni podśmiewali się, iż „robi się to na potrzeby festynów i maskarad”. Nikt nie powie nic takiego o uzbrojonych po zęby harcerzykach Antoniego Macierewicza. Dobra zmiana. Jeszcze więcej dobrych zmian i powodów do optymizmu niż w życiu świeckim znajdziemy w Kościele – matce naszej. Oto 18 stycznia 1767 r., również przed 250 laty, powołano w Warszawie do życia lożę masońską Cnotliwego Sarmaty, należał do niej i wspinał się po drabinie wolnomularskich godności między innymi prymas Polski Gabriel Podoski. Czy za naszych dni możliwe jest, żeby do takiej bezbożnej i kosmopolitycznej organizacji wstąpił choćby najpośledniejszy polski biskup? W Żywcu, przed 300 laty (1 stycznia 1717 r.), „Jaśnie wielmożna Jej Mość pani Anna Lubomirska na summie