Ustawa o jawności życia publicznego przewiduje wprowadzenie sygnalistów, którzy będą informować o korupcji – prawdziwej lub domniemanej – w zakładach pracy. Nie można wykluczyć, że sygnalista będzie miał pokusę złożenia donosu na zamówienie, będzie reagował na to, czego oczekuje „góra” albo że ktoś mu podpadnie. Jak się chce psa uderzyć… Świadczy o tym przypadek prof. Pawła Machcewicza, byłego dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Gdyby profesor był posłuszny i wyrobiony politycznie, to od początku szykowałby wystawę w duchu Polski niezłomnej (wszak prezydent Duda zapewniał, że jest niezłomny), nieskazitelnej, niepokonanej, niewinnej, bohaterskiej i tak dalej, w duchu obowiązującej polityki historycznej, która zawsze obsadza nas w roli ofiar, broń Boże sprawców. Dobrze to czuje pani Maria Szonert-Binienda, zamieszkała w USA, która pisze w „Sieciach Prawdy”, że to właśnie my, Polacy, jesteśmy „największymi ofiarami niemieckiego faszyzmu i sowieckiego komunizmu”. Niestety, ubolewa autorka, przemilczanie doznanych krzywd stało się już naszą cechą narodową. Milczymy z wyrachowania, z powodu dbałości o przyszłość, o nasze bezpieczeństwo. W ten sposób Polacy – zdaniem pani zamieszkałej bezpiecznie za oceanem – zostali wtrąceni „w przepaść nicości moralnej tak, aby się już nigdy z tej przepaści nie wydostali”. Ledwo pod muzeum podłożono kamień węgielny, prezes Kaczyński z góry ostrzegał przez budowaniem instytucji antypolskiej (inicjatywa była Tuska, więc polska być nie mogła). Prof. Machcewicz nie wziął sobie tych ostrzeżeń do serca, zamarzyło mu się muzeum światowe, a nie prowincjonalne, więc nowa władza, duet PP. Gliński–Sellin, powołała swoich recenzentów, którzy zgodnie z oczekiwaniami stwierdzili, że wystawa za mało uwzględnia polski punkt widzenia, za mało eksponowane są straty Kościoła, że tego nie ma, tamta jest za słabo widoczna itd. Mimo że chór wybitnych historyków z najlepszych uczelni światowych wychwalał muzeum pod niebiosa, zdaniem wydziału ideologicznego KC Partii muzeum wymaga zmian, zwłaszcza zmiany dyrektora. Machcewicz został zdjęty, tak jak zdjęci zostali generałowie (około 30), ambasadorowie (62 w ciągu dwóch lat), sędziowie, dyrektorzy Instytutów Książki, Adama Mickiewicza, Sztuki Filmowej – ktokolwiek zrobił coś dobrego, coś godnego uwagi, ten został wyrzucony, a na jego miejsce przyszedł człowiek zaufany. TKM pędzi przez Polskę z szybkością pendolino. Mieściłoby się to jeszcze w kategoriach głupoty, gdyby nie fakt, że do drzwi Machcewicza zapukało CBA. To już nie jest głupota – to świństwo. Bo nawet jeśli służby szykują coś lub uważają, że mają coś na Machcewicza, to na miłość boską – nie teraz! Trudno bowiem oprzeć się wrażeniu, że państwo polskie szuka kija na niezłomnego profesora, żeby go do końca zdyskredytować. Przerobić historyka na kryminalistę. Machcewicz będzie miał dla kogo wygłaszać pogadanki z historii Polski, najlepiej w najnowocześniejszym więzieniu. Właśnie poseł ziemi opolskiej, wiceminister Patryk Jaki, chwalił się, że w okolicach Brzegu Opolskiego Polska zbuduje największe i najbardziej nowoczesne więzienie w Europie. Jest to bez wątpienia inwestycja celowa, gdyż w zakładach karnych panuje przeludnienie. Znajdzie się tam na pewno nie tylko okazała kaplica, ale i sala wykładowa. Przypomina mi to, jak około 20 lat temu, kiedy byłem ambasadorem w Chile, wizytę złożył wicepremier i minister spraw wewnętrznych Janusz Tomaszewski (AWS), ówczesny Błaszczak. Dosłownie kilka dni przed przyjazdem ministra w Chile otwarto „najnowocześniejsze więzienie w Ameryce Łacińskiej”, nic dziwnego, że gospodarze chcieli się pochwalić. Faktycznie, zwiedzając nowoczesny obiekt, można było sądzić, że oglądamy jakieś SPA – ośrodek rekreacyjno-edukacyjny, wszystko to s