„Ogłaszam start, bo inni już wystartowali. Koniec żartów, winter is coming” – powiedział Trzaskowski, nawiązując angielskim zwrotem „zima nadchodzi” do słynnego serialu „Gra o tron”. To brutalna saga o siedmiu rodzinach szlacheckich i ich jedynym celu – władzy. O tym – jak pisał jeden z recenzentów – kogo pozbawi się życia, kto poświęci wszystko, by zasiąść na tronie, a kto w imię honoru weźmie sprawy w swoje ręce.
Zwrot „zima nadchodzi” pada w momentach, gdy nadciąga śmiertelne zagrożenie dla bohaterów serialu i ich świata. – W tej chwili mamy w Polsce taką sytuację, jakby szaleniec biegał z brzytwą po ulicach, więc albo próbuje się stawić mu czoło, albo człowiek chowa się do piwnicy lub ucieka na działkę – mówi Rafał Trzaskowski. – PiS zawłaszczył już niemal całe państwo. Nie można oddać mu Warszawy. Jak widzę moje miasto, które miałoby się stawać ksenofobiczne, zamknięte, z ocenzurowaną kulturą, z zamkniętymi placami, to się we mnie krew burzy. Nie ma co się zastanawiać, teraz trzeba iść walczyć z PiS – dodaje. Dla 45-letniego Rafała Trzaskowskiego kandydowanie na prezydenta Warszawy po Hannie Gronkiewicz-Waltz to czas pierwszej w życiu prawdziwej politycznej próby, co sam przyznaje.
Biografia kandydata jest niemal idealna: warszawiak z dziada pradziada, urodzony na Powiślu; ojciec – słynny pianista jazzowy, brat przyrodni – wieloletni dyrektor Piwnicy pod Baranami, słynnego krakowskiego kabaretu skupiającego artystyczny świat PRL i wczesnej III RP. Pradziadek był wybitnym językoznawcą i to po nim Trzaskowski, jak twierdzi, ma łatwość uczenia się języków obcych. Zna ich pięć. Jako nastolatek w biurze Solidarności na placu Konstytucji pomagał, tłumacząc na polski pytania od zagranicznych dziennikarzy i ludzi próbujących wspierać przemiany w Polsce.