Potworny atak

Polska PiS przypomina dziś jakiś matrix, równoległą rzeczywistość, w której władza toczy nieustanną, niewypowiedzianą wojnę z potężnymi, na ogół ukrytymi, przeciwnikami.

Za komuny było takie powiedzenie, że partia bohatersko zmaga się z kryzysem, który sama wywołała – i odnosi w tej walce wielkie sukcesy. Ta partia też walczy na wszystkich frontach, które pootwierała i powymyślała. Najnowszy i najgorętszy, to – by zacytować militarne tytuły prawicowej prasy – „wojna Polska–Izrael”, a właściwie napaść Izraela na Polskę. (Może nie powinienem tego czynić, ale jak zawsze polecam lekturę tzw. konkurencyjnych tygodników obozu „dobrej zmiany”, zanurzenie się w świat tamtej argumentacji, perswazji, języka, emocji). Otóż – jak się tam dowiaduję – obecna wojna to wynik operacji specjalnej przeciw Polsce, od dawna planowanej i teraz sprowokowanej. Chodzi (cytuję) o polską „suwerenność, prawdę i pieniądze”, o „rzucenie nas na kolana”, bo choć „ani Amerykanie, ani Izrael nie chcą likwidacji Polski”, to chcą jej podporządkowania, „chcą nas zgnieść i złamać”, a „awantura o nowelizację jest przykrywką do awantury o reprywatyzację” oraz do walki z chrześcijaństwem w ogóle. W dziesiątkach publikacji eksploatowane są, rzec można odwieczne, skojarzenia i skrypty: znów mamy do czynienia z żydowskim (izraelskim) spiskiem przeciw suwerenności Polski, z podstępnym zamiarem odebrania nam własności i majątków oraz pognębienia religii katolickiej, słowem – jak mówi klasyk prawicowej publicystyki – widzimy intrygi i niewdzięczność „chciwych parchów”. Ten „wściekły atak na Polskę”, zauważa inny znany publicysta, sprawia zresztą wrażenie „jakby Żydom zależało na stworzeniu fali antysemityzmu”. Bo generalnie, jak wiadomo, antysemityzmowi winni są sami Żydzi, skoro są tacy, jacy są, i tak się zachowują.