Tydzień w polityce

Z 18 kandydatów do pisowskiej Krajowej Rady Sądownictwa znamy już dane 17. Wszystkie stowarzyszenia sędziowskie i cała opozycja zaapelowały o to, aby sędziowie do KRS nie kandydowali. Nikt rozsądny nie miał specjalnych nadziei, że wyboru nie da się przeprowadzić z braku kandydatów – musiałoby ich być mniej niż 15, a wśród ponad 8 tys. sędziów minimum 15 arywistów da się znaleźć bez trudu. Niemniej – i to obserwacja pierwsza – osób takich jest niewiele więcej niż 15, co wskazuje na dużą silę oddziaływania stowarzyszeń sędziowskich. Spośród ujawnionych 17 kandydatur jedna jest z naszego punktu widzenia mało interesująca, to kandydatka zgłoszona przez grupę ok. 5 tys. obywateli. Całą resztę zgłosili sędziowie – pod zgłoszeniem musi się podpisać ich minimum 25, ale – uwaga, uwaga! – sędziowie popierający mogą zgłosić dowolną liczbę kandydatów. Teoretycznie 16 kandydatów „sędziowskich” mogła zgłosić ta sama grupa minimum 25 sędziów. Pisowski ustawodawca przewidział, że dociekliwi posłowie opozycji i dziennikarze mogą sobie zażyczyć wiedzy o tym, jacy to sędziowie i ilu zgłosili kandydatów do KRS. Lista z podpisami stanowi załącznik do zgłoszenia i stąd przepis, że załączników nie podaje się do wiadomości posłów i opinii publicznej. Ale z tego, co się podaje, i tak można sporo wywnioskować. Na 16 interesujących nas kandydatów siedmioro to sędziowie świeżo awansowani na stanowiska prezesów lub wiceprezesów sądów przez ministra Zbigniewa Ziobrę, który korzysta z uprawnień przyznanych mu przez pisowską nowelizację ustawy o ustroju sądów powszechnych. Do tej siódemki można dołączyć śmiało ósmą kandydatkę, która wprawdzie na prezesa z ręki ministra Ziobry nie awansowała, ale jako pełnomocnik zgłosił ją jej życiowy partner, który – i owszem – awansował. Ale to nie koniec, bo oprócz kandydatów coś niecoś wiadomo też o zgłaszających ich w imieniu grupy sędziów pełnomocnikach. Na przykład pełnomocnikiem kandydata Dariusza Drajewicza (z ręki ministra – wiceprezesa Sądu Okręgowego w Warszawie) jest sędzia Łukasz Kluska – prezes Sądu Rejonowego w Pruszkowie, także z ręki ministra. Skoro sędzia Drajewicz został zgłoszony, to sam nie mógł się uchylić od zgłaszania – i zgłosił sędziego Macieja Miterę, którego minister przeflancował z sędziego delegowanego do ministerstwa na prezesa sądu. Jeżeli tak badać powiązania, to kandydaci do KRS, którzy dotąd nie awansowali, przestają być tacy niewinni. Sędziowie Jędrzej Kondek i Grzegorz Furmankiewicz są sędziami sądów rejonowych, ale pełnomocnikiem ich obu jest sędzia Marcin Romanowski – delegowany przez ministra Ziobrę na stanowisko dyrektora Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości podległego panu ministrowi. Jak widać, w niezbyt licznym ujawnionym zbiorze kandydatów i pełnomocników występują silne zależności i powiązania, w których postacią centralną jest minister Ziobro. Czy można uzyskać jakąś wiedzę o całym zbiorze sędziów, którzy popierają kandydatury do KRS, skoro kancelaria Sejmu, powołując się na ustawę, odmawia podania do wiadomości publicznej załączników? Nie jest to niemożliwe. Zarówno opozycja, jak i dziennikarze oraz organizacje pozarządowe, powołując się na ustawę o dostępie do informacji publicznej, mogą zadać parę kluczowych pytań, na które trudno będzie PiS nie odpowiedzieć (a w każdym razie uzasadnić odmowę odpowiedzi). Pierwsze pytanie to: ilu sędziów podpisało poparcie dla co najmniej jednej kandydatury do KRS? Teoretycznie, gdyby zbiory osób zgłaszających kandydatury były rozłączne, to liczba ta wyniosłaby nie mniej niż 400 sędziów (25 razy 16). No, ale wiemy, że w co najmniej dwóch przypadkach zbiory mają co najmniej jednoelementową część wspólną. Następne pytanie powinno zatem brzmieć: ilu sędziów podpisało poparcie dla co najmniej dwóch kandydatów? To pozwoli odpowiedzieć na pytanie, jak liczny jest zbiór popierających, który jest częścią wspólną co najmniej dwóch podzbiorów z podpisami poparcia dla poszczególnych kandydatów. I wreszcie pytanie trzecie i czwarte: ilu spośród sędziów, którzy podpisali poparcie dla co najmniej jednego kandydata do KRS, w momencie podpisywania poparcia było sędziami delegowanymi do Ministerstwa Sprawiedliwoś