Sobotnia konwencja Zjednoczonej Prawicy zapowiadana była jako wielkie programowe otwarcie sezonu wyborczego. Miała – czego nawet specjalnie nie ukrywano – przykryć ostatnie wizerunkowe kłopoty władzy, odwrócić negatywne sondażowe tendencje, wzmocnić słabnące morale i dyscyplinę kadr (o kadrach PiS piszą Mariusz Janicki i Wiesław Władyka). Czy ten plan główny się udał, trudno powiedzieć; same sondaże, nawet jeśli będą teraz dla PiS korzystniejsze, odpowiedzi nie dadzą, bo po „kryzysie nagrodowym” ewidentnie nadwerężona została więź sporej części wyborców z partią, a tego nie ma jak zmierzyć. Rzeczywistym sprawdzianem będą dopiero jesienne wybory samorządowe.
Konwencja, która politycznie otwierała kampanię samorządową, pokazała jednak w sposób niezamierzony, jak ogromne kłopoty ma PiS z tymi wyborami. Wśród tysięcy wypowiedzianych zdań i dziesiątek składanych obietnic właściwie nic nie było adresowane do lokalnych władz i wyborców (poza zdawkową zapowiedzią premiera, że będziemy budować więcej dróg gminnych i powiatowych, zwanych – od nazwiska twórcy pierwszego takiego planu – schetynówkami). Partia Kaczyńskiego samorządom nie ufa, chciałaby je kontrolować, podporządkować władzy centralnej, ograniczyć ich własne kompetencje i fundusze, tak jak teraz ustawą chce obciąć wynagrodzenia samorządowców.
Zjednoczona Prawica ociąga się zresztą z wystawieniem kandydatów (spodziewano się, że pierwsze nazwiska zostaną ujawnione na konwencji), bo wyraźnie ma kłopoty ze znalezieniem odpowiednich ludzi. Właśnie dlatego nadchodzące wybory chciałaby uczynić tak partyjnymi jak to tylko możliwe, przekonać wyborców, aby po prostu głosowali „na PiS” – a na kogo konkretnie, to w sumie bez znaczenia.