Trwają spekulacje, czy wszystkich zaakceptuje, czy może kogoś odsieje. Tyle że to kompletnie bez znaczenia.
Symboliczna dla tej procedury konkursowej jest postać dr. hab. Kamila Zaradkiewicza. To dobry prawnik. Ale nie ta jego zaleta zdecydowała o nominacji do Sądu Najwyższego, ale „mentalność służebna”, której dowodzi od początku rządów PiS, gdy – jeszcze w 2015 r., tuż po wyborach – autorytetem urzędu dyrektora Zespołu Orzecznictwa i Studiów Trybunału Konstytucyjnego wsparł skok PiS na TK. Nie został jednak – o co zabiegał – sędzią Trybunału, bo jako zwolennika związków partnerskich skutecznie utrącała go posłanka Pawłowicz. Nagroda przyszła teraz. Ale nie za darmo. Zaprzeć musiał się swoich poglądów na konstytucyjną dopuszczalność legalizacji związków jednopłciowych. Kiedy w jego imieniu na forum KRS robił to jego obecny pryncypał, minister-prokurator Zbigniew Ziobro, posłanka Pawłowicz wypowiedziała zdanie, które jest równie symboliczne co postać Zaradkiewicza: „Zaradkiewicz wszystko powie i napisze na potrzeby tego konkursu”.
Zdanie symboliczne, bo dotyczy wszystkich kandydatów, których zaakceptowała KRS. Każdy z nich musiał przejść „test Gersdorf”, czyli zapewnić, że Małgorzata Gersdorf nie jest I Prezesem Sądu Najwyższego. Zatem do SN wybrano osoby, które są posłuszne partii rządzącej, gotowe twórczo służyć partii wiedzą prawniczą, by uzasadniać prawnie jej poczynania. Takie osoby znajdą się m.in. w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, która rozpatrzy protesty wyborcze i zdecyduje o ważności wyborów parlamentarnych.
Oczywiście oprócz gotowości do służenia partii liczyły się przy wyborze też poglądy kandydatów. Np. wybrano założyciela wpływowej, antygenderowej i antyaborcyjnej organizacji Ordo Iuris, profesora UW Aleksandra Stempkowskiego.