Sędzia Wróbel jest postacią dla władzy PiS symboliczną. To on i prawnicy z Krakowskiego Instytutu Prawa Karnego swoją rzeczową i prawniczo miażdżącą ekspertyzą ośmieszyli ministra Zbigniewa Ziobrę.
Mamy sensację. I oklaski na sali rozpraw: Adam Roch, były prokurator, a obecnie neosędzia Izby Dyscyplinarnej SN, nie zezwolił na doprowadzenie pod przymusem Igora Tulei do prokuratury. Zakwestionował zarzuty, jakie postawiła. I zasugerował jej wprost, że może rozważyć wycofanie się z nich.
Sędzia Igor Tuleya nie może być zatrzymany i doprowadzony siłą na przesłuchanie do prokuratury – orzekł Adam Roch z Izby Dyscyplinarnej, nieuznawanej przez Sąd Najwyższy i przez unijny trybunał.
Nie ma tak bulwersującego działania, przed którym prokuratura mogłaby się dziś powstrzymać. Nie daje rady doprowadzić do prawomocnych skazań niezawisłych sędziów, ale może na lata uniemożliwić im orzekanie.
Nie ma żadnych podstaw do utrzymywania, że TSUE wykroczył poza kompetencje i naruszył polski porządek konstytucyjny. Ale rządzący zapewne nie przejmą się takimi argumentami.
Czy sąd może rozstrzygać w sprawie konstytucyjnych wolności, nie przeprowadzając postępowania dowodowego? Nie wyjaśniając okoliczności? Nie przesłuchując stron?
Sędziowie komentują m.in. jako „budzącą niesmak” niedawną wypowiedź Andrzeja Dudy, który stwierdził, że jeśli prokuratorzy narzekają na delegacje, to mogą zmienić zawód.
Odbieranie immunitetów sędziom pod pozorem zarzutów karnych czy dyscyplinarnych staje się metodą eliminacji tych, których niezawisłości nie udaje się złamać.
Nie można liczyć na bezkarność, sięgając po argument wykonywania poleceń przełożonych. W sprawie rzeczniczki Antoniego Macierewicza sądy odrzuciły taką linię obrony.
Ustawa dezubekizacyjna wprowadza odpowiedzialność zbiorową, której w państwie prawa być nie może – uznali dziś sędziowie Sądu Najwyższego. Dali świadectwo odwagi.