Plaga homofobicznych deklaracji w polskich samorządach. Głównie na wschodzie kraju

26 lipca 2019

Nagonka ta jest hańbą i wstydem dla Polski. Marta Frej

Uchwały skierowane w osoby LGBT w ciągu ostatnich czterech miesięcy przyjęły już cztery województwa (lubelskie, małopolskie, podkarpackie i świętokrzyskie), dziewięć powiatów i kilkanaście gmin, a za chwilę będzie tych miejsc znacznie więcej.

Związek homoseksualny „musi być odstawiony na boczne tory i marginalizowany” – takim językiem przemawia władza publiczna w RP. Nie jest to cytat z kazania skromnego proboszcza czy wójta, lecz deklaracja przedstawiciela premiera, jakim jest wojewoda lubelski Przemysław Czarnek.

Tenże wojewoda skutecznie przeprowadził w sejmiku województwa lubelskiego w kwietniu tego roku „uchwałę w sprawie wprowadzania ideologii LGBT do wspólnot samorządowych”. „Za” głosowali radni PiS i PSL, którym wojewoda obiecał za to „medale”. Istota uchwały zawiera się w następujących słowach: „[Sejmik] wyraża sprzeciw wobec pojawiających się w sferze publicznej działań zorientowanych na promowanie ideologii ruchów LGBT, której cele naruszają podstawowe prawa i wolności, gwarantowane w aktach prawa międzynarodowego, kwestionują wartości chronione w polskiej konstytucji, a także ingerują w autonomię wspólnot religijnych”.

Czym jest ta ideologia, w czym narusza prawo – o tym nie ma mowy. Dokument ma oczywisty cel ideologiczny i służy zastraszaniu tych, którzy chcieliby w Lubelskiem krzewić postawy akceptacji dla osób LGBT. Posługuje się w tym – jakże przewrotnie – językiem praw i wolności. Obrzydliwe, gorszące, niebezpieczne.

Plaga homofobicznych deklaracji

Lubelski sejmik to niejedyne gremium samorządowe, które dopuściło się ataku na osoby LGBT. W samorządach, jak dotąd na wschodzie kraju, gdzie rządzi PiS, szerzy się plaga bezprawnych i histerycznych deklaracji wymierzonych w osoby nieheteronormatywne, tj.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.