Za kilka tygodni Polska, przynajmniej na papierze, wzbogaci się o nową dywizję wojsk lądowych. Na razie będzie to okazja głównie do odtrąbienia sukcesu przez szefa MON Mariusza Błaszczaka. Bo choć o odtworzeniu dywizji na wschód od Warszawy myślano od dawna, to on we wrześniu 2018 r. podpisał dokumenty i to na jego polecenie zaczął powstawać nowy związek taktyczny – jak to się w wojskowej terminologii nazywa.
Czytaj także: Wystrzałowy czerwiec na ćwiczeniach
Nowa-stara dywizja
Nowy też nie jest całkiem, bo w dwóch trzecich – przynajmniej gdy chodzi o podstawowe komponenty, czyli brygady – składa się z istniejących formacji. Dlatego nową dywizję zrazu okrzyknięto mianem papierowej, a nowe podporządkowanie brygad porównano do tasowania tej samej talii kart.
Niemal rok po rozpoczęciu pracy przez gen. Jarosława Gromadzińskiego, namaszczonego przez ministra dowódcy 18. dywizji zmechanizowanej, zaczyna się wyłaniać jej docelowy kształt. Jeśli się ziści, trzeba będzie cofnąć kpiące komentarze. W pełni rozwinięta 18. dywizja nie tylko wypełni dość oczywistą lukę w obronie wschodniej połaci kraju, ale ma szansę stać się najsilniejszą w Wojsku Polskim. Oczywiście pod warunkiem, że zgromadzi ludzi, dostanie sprzęt i zbuduje struktury.
Plan, jaki wyłania się z wypowiedzi gen. Gromadzińskiego i informacji zebranych wśród wojskowych, jest ambitny. Nie będzie to po prostu odtworzenie 1. dywizji zmechanizowanej z Legionowa, rozformowanej w 2011 r., ale budowa związku taktycznego wedle nowej koncepcji, z nowymi zdolnościami i w nowych lokalizacjach.