Porządny kraj, czyli jaki

Pisaliśmy obszernie przez wiele lat, na czym polega idealne państwo w rozumieniu Jarosława Kaczyńskiego, w jakim kierunku zmierza i jak ma ostatecznie wyglądać. Na koniec chcielibyśmy zarysować inne państwo „idealne”, z opowieści różniącej się od narracji PiS, bliskie wolnościowej, otwartej koncepcji. Bo niezgoda na państwo PiS nie jest – wbrew pewnym opiniom – tylko programem negatywnym.

W Porządnej demokracji nikt nie wygrywa ani nie przegrywa ostatecznie.

Gdy zatem opadnie kurz kampanijnej wojny, demagogia i populizm dotrą do swoich granic (jeśli takie są), kiedy nadejdzie czas na podjęcie decyzji wyborczej, pojawi się konieczność zadania pytań najbardziej prostych i oczywistych. Co jest naprawdę ważne, jakie ideały i cele powinny wyznaczać horyzont naszej wyobraźni, naszych dążeń i pragnień tyczących spraw wspólnych, państwowych, społecznych, ale też indywidualnych?

I nawet nie chodzi o to, by odpowiedzi szukać w programach partyjnych (choć jeżeli dają taką szansę, to dobrze), w ogóle w czystej polityce (choć bez niej, wbrew nadziejom niektórych, się nie obejdzie, bo polityka dotyka każdej sfery), ale w nas samych, w naszych przekonaniach i emocjach.