Z badań przeprowadzonych w ramach Programu Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów PISA 2018 wynika, że polscy gimnazjaliści nie czują się w szkole szczęśliwi. Szczęśliwsi od nich są m.in. uczniowie z Albanii, Kazachstanu czy Kosowa, mimo że w badaniach osiągnęli gorsze od Polaków wyniki w zakresie logicznego wnioskowania czy umiejętności krytycznego myślenia. Nie wiem, czy na tej podstawie można przesądzać, że logiczne wnioskowanie i krytyczne myślenie nie dają szczęścia, ale uważam, że nie można tego wykluczyć.
Polscy gimnazjaliści, może dlatego, że zamiast liczyć na szczęście, skupiają się na pracy, w programie PISA 2018 znaleźli się w europejskiej czołówce, zajmując m.in. drugie miejsce w matematyce, a trzecie w przyrodzie i w czytaniu. Odnieśli w ten sposób niekwestionowany sukces, chociaż niektórzy zadają pytanie: czy to dobrze? Wielkość sukcesu gimnazjalistów nie może bowiem przesłaniać faktu, że jest on niezgodny z założeniami reformy edukacji i nową podstawą programową. Założenia te mówią jasno, że gimnazja trzeba było zlikwidować, ponieważ nie spełniały swojej roli, co m.in. doprowadziło do osłabienia u gimnazjalistów kompetencji związanych z przyswajaniem wiedzy. Tymczasem wyniki badań PISA prowadzonych od 2000 r. pokazują, że dzięki uczęszczaniu do gimnazjów kompetencje polskich gimnazjalistów stale się podnoszą i obecnie są lepsze od europejskiej średniej.
Jeśli o mnie chodzi, uważam, że osiąganie przez gimnazjalistów tak dobrych wyników jest trochę nie w porządku wobec byłej minister Zalewskiej, odpowiedzialnej za likwidację gimnazjów. Jeśli gimnazjaliści mieli do tej likwidacji (albo do minister Zalewskiej) jakieś zastrzeżenia, mogli o tym powiedzieć w trakcie szerokich konsultacji społecznych prowadzonych przez MEN, zamiast wynosić całą sprawę na zewnątrz i demonstracyjnie zajmować w badaniach PISA miejsca w europejskiej czołówce.