Coraz więcej ludzi poświęca dziś swój wolny czas, żeby bronić resztek niezniszczonej natury.
Kobietę poznać nie po tym, jak kończy, ale jak zaczyna. Nietrudno przechwalać się, czego to się nie zrobiło – ważne, żeby mieć plan na przyszłość. Nie kolejne obiecanki cacanki kandydatów na prezydenta, ministra czy sołtysa, tu chodzi o realną robotę, o konkret. Coś, co bliskie jest większości kobiet, bo to one przysposabiane są do nieustającego tańca z codziennością. Ogarniania, dbania, sprzątania. Pląs ze szczotą, w gumowych rękawiczkach (piszemy ten felieton między paroksyzmami porządków przedświątecznych) to antypody snucia wizji lepszej Polski przez Dyziów Marzycieli.
Polityka
51.2019
(3241) z dnia 17.12.2019;
Felietony;
s. 150
