„Zima wasza, wiosna nasza” – zdają się mówić politycy opozycji i wieszczą wiosenne przesilenie. Rozumowanie jest następujące: nieudolna walka rządu z pandemią plus poważne kłopoty gospodarcze i budżetowe, które w przyszłym roku na pewno wyjdą na wierzch, muszą doprowadzić do pęknięć w obozie władzy i odpływu wyborców od PiS. Najdalej w tych przewidywaniach idzie Szymon Hołownia, który uważa, że nie później niż za rok, po ulicznych demonstracjach, odbędą się przedterminowe wybory. Ale ja – ponieważ jestem z tych, dla których światełko w tunelu może oznaczać nadjeżdżający pociąg – proponuję rozważyć inny scenariusz, oparty na tzw. prawie kozy. Znacie je wszyscy: wystarczy najpierw wprowadzić, a potem wyprowadzić z mieszkania kozę, a ci, co przed jej wprowadzeniem na wszystko narzekali, po pozbyciu się zwierzątka już nie narzekają na nic. Nasza koza, czyli koronawirus, zacznie już na przełomie kwietnia i maja zanikać, bo: po pierwsze, zdaniem epidemiologów co najmniej 40 proc. dorosłej ludności już przechoruje zakażenie (jawnie lub bezobjawowo); po drugie, wirus zostanie dobity szczepieniami. I nagle słoneczko zaświeci nad umęczonym narodem. Zdejmiemy maseczki, pójdziemy do kina, na siłownię, imprezę, mecz… Krótko mówiąc, świat nagle wypięknieje, optymizm wleje się do żył i – uwaga! – nawet rządy PiS nie będą już tak dokuczliwe.
Dobrze, powie zwolennik oczekiwania na wiosenne przesilenie, ale jest jeszcze gospodarka, a ta na pewno zacznie rzęzić. O, święta naiwności! Gospodarka odżyje, a że bazą dla porównań będą martwe miesiące z 2020 r., przejściowo może się pojawić nawet dwucyfrowe tempo wzrostu. Ale może przygniecie nas dług publiczny, powstały z rozrzucania pieniędzy z helikoptera kilka miesięcy temu i jeszcze raz za 2–3 miesiące?