Głośno jest o 170-metrowym drapaczu chmur, który w centrum stolicy planuje postawić archidiecezja warszawska, ale ratusz się sprzeciwia, bo jego zdaniem będzie za wysoki. Zmuszanie archidiecezji do postawienia niższego drapacza traktuję jako nękanie Kościoła i próbę umniejszenia jego znaczenia, a także umniejszenia chrześcijańskich wartości działki, na której drapacz ma stanąć, oraz zysków, jakie archidiecezja zamierza osiągać z wynajmowania go.
Najświeższym przykładem prześladowania chrześcijan jest skandal we Wrocławiu, gdzie firma Henkel, producent proszku do prania Persil, ze względu na neutralność światopoglądową nie pozwoliła miejscowemu biskupowi poświęcić sfinansowanej przez tę firmę pralni dla bezdomnych. Zamiast tego zaproponowano mu przemówienie do mediów, z którego hierarcha zrezygnował i odjechał; moim zdaniem słusznie, biorąc pod uwagę, że media (jak wiadomo, w dużym stopniu niemieckie) pewnie i tak przekręciłyby sens tego, co powiedział.
Prowadzące pralnię Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta uznało, że nie może się zgodzić na ograniczanie swojej działalności „poprzez rugowanie elementów religijnych”. A Zarząd Koła Wrocławskiego postanowił zwrócić darczyńcom środki przekazane na wsparcie nowej pralni „celem zachowania tożsamości w działaniu towarzystwa”. Dzięki temu swoją tożsamość zachowają także zamierzające korzystać z pralni osoby w kryzysie bezdomności. Po zerwaniu współpracy z firmą Henkel kryzys tych osób być może chwilowo się pogłębi, ale miejmy nadzieję, że zamiast Persilu Towarzystwo zapewni bezdomnym odpowiednią ilość zwykłego, poświęconego proszku.
Decyzję TPBA z pewnością poprze rząd Mateusza Morawieckiego, programowo nieufny wobec Niemiec i eksportowanych przez nie proszków, których jakość jest oszukańczo obniżana, żeby u nas gorzej prały.