Przeglądamy portale z wiadomościami i czytamy, co przez noc działo się u nas i u sąsiadów. Szybko jednak z kilku minut przeglądu prasy robi się maraton. Internet wciąga, skaczemy na główkę i gmeramy się w roztworze wiadomości, dopóki ktoś nas z tego bajora nie wyciągnie za uszy.
Strony z informacjami w sieci warzy się jak bigos. W efekcie obok filmiku z kotkiem wyskakuje materiał o samobójstwie nastolatki, a zaraz po tym prognoza pogody. Nawet jeśli nie dotyczy naszego regionu, to i tak ją oglądamy. Sekundę później podsuwa nam się pod nos upiornie precyzyjny opis wypadku samochodowego, który płynnie zamienia się w reklamę przecenionych ubrań. Po kilku minutach w głowie mamy już mgłę, ale brniemy, bo oto miga wiadomość, że gwiazda serialu odessała sobie tłuszcz, a gwiazdor został ojcem, lecz się nie poczuwa. Jeszcze tylko test, jaką pizzą jesteś. A na końcu zdjęcia z Buczy.
Nie, to nie nasza pisarska wyobraźnia: to opis „ważnych” informacji jednego z większych portali informacyjnych. Bo ogłupiające wymieszanie treści i ich wagi to podobno recepta na sukces. Gdyby trzymać się metafory kulinarnej, w przypadku układu pokarmowego powinno się to skończyć ciężkim rozstrojem i kuracją na bazie Raphacholinu z Terpicholem i Espumisanem. A co to robi z naszymi umysłami? I czy terapeuta poradzi sobie z psychicznymi efektami tej gargantuicznej diety, tak jak gastrolog wojuje z wrzodami, zwanymi fachowo „ubytkiem błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy w kształcie krateru”? Bo że kratery sobie hodujemy, oglądając te wszystkie doniesienia, to jak amen w pacierzu.
Kiedy Rosja napadła na Ukrainę, po kilku dniach młotkowania się newsami z internetu, radia i telewizji, Grażyna odcięła się od elektroniki i zaczęła kupować gazety. Papierowe, zadrukowane płachty, jak to drzewiej bywało.