Ostatni raz Zbigniew Ziobro był obecny w Sejmie 29 listopada. Wziął wtedy udział w 21 z 23 głosowań, na dwa poranne się spóźnił, a ostatnie odbyły się po godz. 20. Potem, 7 grudnia, złożył podpis pod wyjaśnieniem pomyłki w oświadczeniu majątkowym składanym na początku kadencji. Były minister sprawiedliwości tylko raz w tej kadencji zabrał głos z mównicy, a było to 14 listopada. 23 grudnia Patryk Jaki ujawnił w Interii, że „u Zbigniewa Ziobry lekarze zdiagnozowali zaawansowany nowotwór złośliwy. Ta diagnoza spadła na niego i na nas niczym grom z jasnego nieba. Zdecydował się na natychmiastową radykalną terapię, jako jedyną drogę ratującą w tej sytuacji życie”. Podobno jest leczony w lubelskim szpitalu. Od wielu tygodni nie był widziany, nie bierze udziału w obradach Sejmu, nie wypełnia obowiązków poselskich. Nie zapisał się do żadnej sejmowej komisji. Otworzył jedno biuro poselskie w Rzeszowie, w którym nie bywa. Ziobro pobiera uposażenie poselskie (12 826 zł brutto) i nieopodatkowaną dietę (4 tys. zł).
Zgodnie z regulaminem Sejmu poseł jest obowiązany w ciągu 7 dni usprawiedliwić w formie pisemnej swoją nieobecność przed marszałkiem. Regulamin podpowiada katalog usprawiedliwień – m.in. chorobę albo opiekę nad chorym; inne ważne, niemożliwe do przewidzenia lub nieuchronne przeszkody, co podobno posłowie najczęściej wykorzystują. Poseł nie przedstawia zwolnienia lekarskiego (tzw. L4), bo takiego lekarz mu nie wystawi. A to dlatego, że poseł nie jest związany z Sejmem stosunkiem pracy. Nie ma etatu. Owszem, płaci składki i podatki od uposażenia, a czas posłowania liczy mu się do emerytury, ale stosunkiem pracy nie jest. Pozostawanie w stosunku pracy ograniczałoby wolność wykonywania mandatu, bowiem w świetle Kodeksu pracy stosunek pracy jest ze swojej natury w jakimś stopniu podporządkowaniem.