Uprzejmie przepraszam za najbardziej naiwny akapit, jaki udało mi się w życiu napisać. Chodzi o artykuł „Po co nam ta akcja” w poprzednim numerze „Polityki”, kończący nasz trzymiesięczny cykl publicystyczny „Człowiek 0-7”, w którym staraliśmy się odpowiedzieć na pytanie, co zrobić, żeby w Polsce rodziło się więcej dzieci. Akapit wyraża – naprawdę aż wstyd – nadzieję, że politycy zaczną rozwiązywać sprawy społeczne nie lewicowo czy prawicowo, lecz rozsądnie. Że zdołają wypracować coś w rodzaju wspólnego programu minimum (którego punkty oto właśnie – i nie tylko my – podpowiadamy), opartego na kalkulacji realiów finansowych, demograficznych i socjologicznych.
W dniu, w którym artykuł – o zgrozo – trafił do kiosków, w środę 5 września, publiczność obejrzała zdumiewający przykład kalkulacji. Posłowie dogasającego Sejmu V kadencji, politycy z najodleglejszych od siebie kręgów, zjednoczyli siły i przegłosowali 1145 zł ulgi podatkowej na każde dziecko w miejsce proponowanej przez rząd kwoty 572 zł 54 gr. Jedni odśpiewali potem hymn triumfalny, jacy to są prorodzinni, drudzy – bez zawstydzenia, z infantylną satysfakcją – wykonywali coś w rodzaju zyg, zyg w stronę rządu. Socjaldemokraci, liberałowie, konserwatyści skalkulowali się – jeśli wolno użyć takiego określenia – przeciw PiS, które od pewnego już czasu szaleje z widowiskowymi podarkami dla wyborców, żeby wspomnieć tylko nieoczekiwaną podwyżkę płacy minimalnej. Jeśliby ulga weszła w życie, polityka społeczna w najbliższym czasie nie będzie w Polsce prowadzona, albowiem na nic nie starczy pieniędzy (na ulgę ma pójść ponad 6 mld zł rocznie!). Żłobki, przedszkola, rodzinna opieka zastępcza – wszystko znów na kołek.
Wraz z przeprosinami proszę zatem przyjąć deklarację, że postaramy się nigdy już lekkomyślnie nie wyrażać nadziei, iż polityka społeczna to może być neutralne terytorium. Jak dowodzi epizod z ulgą, i nie tak dawno w zupełnie podobnych okolicznościach wprowadzone becikowe, to front, na którym wszyscy kalkulują, jak ogłuszyć i zagarnąć elektorat. Kto by tam jednak myślał o skutkach tego propagandowego bombardowania. Przed wyborami?!
-
Debata finałowa i najdłuższa. Co kandydaci na prezydenta mieli do powiedzenia sobie i nam?
-
Bestialskie morderstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Student prawa zatrzymany
-
Afera z mieszkaniem Nawrockiego: nowe ustalenia. Duda z PiS rzucili się do obrony
-
Towarzysz Maciej Maciak. Sekrety kandydata na prezydenta, fana Putina i Białorusi
-
Debata prezydencka. Hołownia do Nawrockiego: Inaczej rozumiemy dobroczynność
Najczęściej czytane w sekcji Kraj
Czytaj także
Śledztwo „Polityki”. Białoruska opozycjonistka nagle zniknęła. Badamy kolejne tropy
Anżelika Mielnikawa, ważna białoruska opozycjonistka, obywatelka Polski, zaginęła. W lutym poleciała do Londynu. Tam ślad się urwał. Udało nam się ustalić, co stało się dalej.
Dlaczego nie Włoch? Rzymscy dziennikarze już rekonstruują przebieg konklawe
Włosi starają się objaśnić porażkę faworyta, za którego uchodził kard. Pietro Parolin. Sekretarz stanu za pontyfikatu Franciszka miał – jak piszą watykaniści „La Stampy” – otrzymać w pierwszym i drugim głosowaniu bardzo duże poparcie.
Karol Upadły i afera z mieszkaniem. Nawrocki rozbił się o mur faktów, krzyki PiS nie pomogą
Dzięki Jerzemu Ż. prokuratury wezmą się może wreszcie za tzw. flipperów. I w dużej mierze to dzięki niemu obecne szanse Karola Nawrockiego na zwycięstwo w wyborach są już tylko iluzoryczne.
Teraz wrze na Wydziale Psychologii UW. „Ludzie w końcu odważyli się mówić”. Będzie efekt domina?
Po zwolnieniu dyscyplinarnym dziekana Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych prof. Daniela Przastka wrze na Wydziale Psychologii. Wszystko wylało się w ostatnich dniach.
Znów nas czeka Wielki Wybuch? Ciemna energia pisze nowy scenariusz końca świata
Sądziliśmy, że ciemna energia – tajemnicza siła napędzająca rozszerzanie się wszechświata – jest stała. Jednak znaki na niebie zdają się temu przeczyć. Jeśli to prawda, naukę i świat czeka zaskakująca przyszłość.
Krzysztof Kononowicz: ofiara ludzkiej podłości. „Kim trzeba być, żeby robić takie rzeczy?”
Krzysztofa Kononowicza poznała cała Polska w 2006 r. jako kandydata na prezydenta Białegostoku. Zasłynął hasłem: „Żeby nie było bandyctwa, żeby nie było złodziejstwa, żeby nie było niczego”. Padł ofiarą cyników, którzy żerowali na jego umysłowej bezradności. I próbowali zarobić także na jego śmierci.
Czy terapia zastępuje dziś religię, a gabinet konfesjonał? Uwaga na fałszywych proroków
Rozmowa z Tomaszem Stawiszyńskim, eseistą, pisarzem, filozofem, o potrzebach, tęsknotach i iluzjach, na jakie odpowiadają psychoterapeuci.
Branka czy łapanka? Czuć w Polsce opór przed poborem. W razie „W” będzie wielki chaos
Młodzi niezbyt się garną do obrony ojczyzny. A państwo nie bardzo wie, jak ich zachęcić. Do zmiany jest nie tylko mentalność, ale i system rekrutacji, który sięga czasów sprzed drugiej wojny światowej.
Jak się w Polsce pije i sprzedaje picie. Zdradza Ryszard, alkoholik z branży alkoholowej
Picie w Polsce to temat rzeka. Rzeka to zresztą dobra metafora. W zeszłym roku branża zarobiła 50 mld zł. A mówimy o czymś, czego wyprodukowanie kosztuje grosze – mówi Ryszard, od ponad 20 lat związany z branżą alkoholową. Sam jest alkoholikiem, ma ojca alkoholika i żonę alkoholiczkę.
Dzieci najczęściej umierają w nocy, boją się naszego lęku. „Płaczę, gdy wracam z dyżuru do domu”
Rozmowa z dr Katarzyną Żak-Jasińską, pediatrą zajmującą się opieką paliatywną, o przeżywaniu ostatnich chwil z dziećmi i szukaniu drogi powrotu do życia po ich stracie.
Diabeł i raj Katarzyny Gärtner. Jak słynna autorka „Małgośki” straciła dorobek życia
83-letnia dziś Katarzyna Gärtner, słynna kompozytorka „Małgośki” i wielu innych przebojów, tuła się po domach przyjaciół i stara odzyskać dom, studio oraz swój dorobek artystyczny.