Drugi dzień kryzysu. Drony miały dzielić, a łączą. Zobaczymy, na ile starczy tego „języka miłości”

11 września 2025

Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego, 11 września 2025 r. Kancelaria Prezydenta RP

Nawet jeśli za kilka dni wszystko w polskiej polityce wróci do normy, to zarówno Rosja, jak i Zachód przekonają się, że Polska jest silnym państwem, które zdolne jest zewrzeć szeregi w obliczu zagrożenia.

Zakończyło się posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego, zwołane w związku z niedawnym nalotem rosyjskich dronów na terytorium Polski. Podsumowując spotkanie, szef BBN Sławomir Cenckiewicz, znany z zajadłości wróg obozu rządzącego, powiedział: „Federacja Rosyjska jest największym wrogiem Polski. Ta antypolska akcja, której dopuściła się Rosja, w jakiś sposób zintegrowała polską scenę polityczną. Różnego typu spory, często bardzo agresywne, w zasadzie ustały. Główne ośrodki władzy w jeszcze lepszej atmosferze ze sobą rozmawiają”. Cud nad Wisłą, chciałoby się rzec.

Polska już od dwóch dni jest tematem doniesień prasowych i wywiadów z ekspertami w mediach w całym zachodnim świecie. Rosyjska prowokacja, polegająca na skierowaniu na terytorium naszego kraju 19 nieuzbrojonych dronów, zrobiła wrażenie na wszystkich. Komentarze są zgodne i nikt nie próbuje problemu bagatelizować. Konfrontacja Rosji z Zachodem weszła w nową fazę.

Tryb „wzorowy funkcjonariusz”

Świat okazuje pełną solidarność z Polską i jest to naprawdę budujące. Ma to również wymiar militarny – Niemcy zapowiedziały zwiększenie swojego zaangażowania w obronę polskiej przestrzeni powietrznej; podobnie postąpiła Francja.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.