Siedem lat temu Paweł Czupryna wylądował na dworcu Victoria i nie zapowiadał się na polskiego profesjonalistę w City. Miał 300 dol., 18 lat i świeżo zdaną maturę. Zanim więc dostał posadę maklera w Barclays Bank, rozwiązał kwadraturę ograniczeń imigracyjnych sprzed akcesji do UE. Człowiek nieuczący się nigdzie nie mógł dostać legalnej pracy. Żeby podjąć naukę w szkole, musiał mieć pieniądze, których nie mógł legalnie zarobić.
Paweł Czupryna, makler z Barclays Bank.
Paweł mieszkał z ośmioma podobnymi w pokoju w dzielnicy Hammersmith i szukał pracy. Po trzech tygodniach knajpa przy Oxford Circus pozwoliła mu podawać drinki. Zmywał trzy miesiące, żeby zapisać się na kurs angielskiego, a potem jeszcze rok, by zarobić na studia. Trzy lata studiów skończył w dwa, po czym wciągnęło go City. Wciągnęłoby jeszcze Rafała, starszego brata Pawła, gdyby nie zadecydowali wspólnie, że jeden zostanie we Wrocławiu, żeby rodzice nie tęsknili. Paweł zabezpiecza rodzinę zza Kanału. Ostatnio za pomocą mieszkań, w które inwestuje zarobione pieniądze.
Inwestowaniem w nieruchomości zaraził menedżerkę knajpy, która siedem lat temu odważyła się dać mu pracę. Obecnie jest jego serdeczną przyjaciółką. Paweł sprzedaje więc walutę dla Barclays Bank, obraca milionami funtów dziennie, ma ładne mieszkanie w północnej dzielnicy miasta, w perspektywie kolejne studia w Oxfordzie, precyzyjny plan na kolejne lata i żadnych kompleksów. City leczy z defetyzmu, nabiera się tu przekonania, że plany są do zrealizowania. Może poza długim i silnym związkiem osobistym. W tym względzie City nie rozpieszcza.
W planach Pawła znalazła się też działalność publiczna: rozwija stowarzyszenie sieciowe Polscy Profesjonaliści w Londynie.
Logistyka piątku
Stowarzyszenie Polscy Profesjonaliści w Londynie urodziło się z dwóch niezależnych list internetowych o przypadkowo podobnej nazwie, na które zapisać się mógł człowiek poważnej pracy, a nawet student żyjący w Londynie, żeby mieć z kim pójść na drinka lub porozmawiać o pracy.