Zbigniew Religa (16.12.1938 - 8.03.2009) był kardiochirurgiem, ministrem zdrowia w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, Kawalerem Orderu Orła Białego.
Będąc kierownikiem Kliniki Kardiochirurgii w Zabrzu, jako pierwszy w Polsce przeprowadził w 1986 r. zakończoną sukcesem transplantację serca oraz brał udział w pracach nad powstaniem pierwszego sztucznego serca. W 1998 roku został krajowym specjalistą do spraw kardiochirurgii, a 3 lata później - szefem warszawskiego Instytutu Kardiologii.
Co do kariery politycznej - tę rozpoczynał jeszcze w latach 80., w Patriotycznym Ruchu Odrodzenia Narodowego, ale dopiero w 1993 wszedł na poważnie do polityki, zostając senatorem z okręgu katowickiego. W roku 2005 kandydował w wyborach prezydenckich. Nie należał wtedy do żadnej partii, ale poparcia swego udzieliły mu m.in. Porozumienie Centrum, ZChN i Stronnictwo Demokratyczne. Z ubiegania o fotel prezydencki jednak zrezygnował, apelując do swoich wyborców o głosowanie na Donalda Tuska. Niedługo potem Tusk mianował go przewodniczącym swojego Komitetu Honorowego.
W październiku 2005, ku zaskoczeniu wielu, został ministrem zdrowia w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a następnie - Jarosława Kaczyńskiego.
W 2007 roku wyznał publicznie, że walczy z chorobą nowotworową płuc. Był nałogowym palaczem, i to właśnie papierosy - jak mówił - zniszczyły mu zdrowie. Po kolejnej chemioterapii zadeklarował poparcie dla ustawy zakazującej palenie w miejscach publicznych.