Stefan Chwin: myśli, które towarzyszą mu przy pisaniu
Żelazne reguły pisarskie: Stefan Chwin
1. Najlepiej pisze się na wygnaniu.
2. Zawsze wstydzimy się tego, cośmy napisali, nawet jeśli nie mamy żadnych powodów do wstydu.
3. Najgłębsza mądrość pisarza kryje się w talencie przemilczeń.
4. Dla wielu recenzentów dobra książka to taka, o której się łatwo pisze.
5. Gdzie jest Prawda, tam nie ma Piękna.
6. Jedynym prawdziwie ważnym celem pisania jest sporządzać akt oskarżenia przeciwko Temu, który nas tak urządził.
7. Nie ufaj Pisarzom Pocieszycielom. Większość z nich naprawdę myśli tylko o pocieszeniu samego siebie.
8. Państwo jest zawsze przeciwko literaturze, chociaż literatura nie zawsze jest przeciwko państwu.
9. Piszemy po to, by o nas pisano.
10. Nigdy nie zależało mi na tym, by dzienniki intymne, które czytam, były szczere.
11. Nie interesuje mnie żadna Literatura, Naród i Kultura Narodowa. Piszę głównie po to, żeby Ona zakochała się we mnie po raz czwarty.
12. Co po pisarzu zostaje? Trochę plotek, które czasami trafiają do encyklopedii.
13. Nikt nie pamięta, kto cztery lata temu dostał literacką nagrodę Nobla.
14. Żadne arcydzieło literatury nie może się nawet równać z doskonałością skromnego kryształu ametystu.
15. Pisze się dla serca. Drukuje dla pieniędzy.
16. Każdy pisarz ma w życiu swoje pięć minut. Należy wierzyć, że mamy je jeszcze przed sobą.
17. Definicja pisarza? Człowiek łatwy do zranienia, który zawodowo rani innych.
18.