1. Występ Krystiana Zimermana na Warszawskiej Jesieni. Równo w ćwierć wieku po polskim prawykonaniu w tym samym miejscu Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego pianista powrócił, by powtórzyć ten dedykowany sobie utwór. Kiedyś grał go elegancko – dziś wstrząsająco; odkrył w nim dramat, którego nie dostrzegał dawniej. Najważniejsze polskie wydarzenie Roku Lutosławskiego.
2. Z Rokiem Lutosławskiego wiąże się też występ w Warszawie londyńskiej Philharmonia Orchestra pod batutą Esy-Pekki Salonena. Wybitny dyrygent poświęcił kompozytorowi tournée po różnych miastach świata oraz stronę internetową pod hasłem Woven Words.
3. Występy Marii Joao Pires, Marthy Argerich i Piotra Anderszewskiego na festiwalu Chopin i Jego Europa.
4. Polskie prawykonanie nowej wersji „Diabłów z Loudun” Krzysztofa Pendereckiego w Operze Narodowej (światowe miało miejsce w Kopenhadze). Kompozytor wniósł wiele zmian do swej pierwszej i do dziś najsłynniejszej opery.
5. Pierwszy (poza występem z Zimermanem) mocny i bardzo obiecujący akcent nowej dyrekcji artystycznej Filharmonii Narodowej: wykonanie II Symfonii Mahlera pod batutą Jacka Kaspszyka.
6. Na Misteriach Paschaliach wyróżniły się dwa zespoły założone przez Polaków mieszkających w Szwajcarii: Ensemble Peregrina Agnieszki Budzińskiej i La Morra Michała Gondko, które wspólnie dały piękny koncert.
7. Brytyjska muzyka na violę w wykonaniu kanadyjskiego zespołu Les Voix Humaines na festiwalu Poznań Baroque, który coraz prężniej się rozwija.
8. Polskie prawykonanie (po ponad 40 latach od powstania) pierwszej opery według Stanisława Lema: „Cyberiady” Krzysztofa Meyera (Teatr Wielki w Poznaniu).
9. Prawykonanie – po długim oczekiwaniu – pierwszej opery Pawła Szymańskiego „Qudsja Zaher”: piękna muzyka, kiepskie libretto.
10. Znakomity debiut Andrzeja Chyry w dziedzinie reżyserii operowej w „Graczach” Dymitra Szostakowicza/Krzysztofa Meyera (Opera Bałtycka).